Useful information

A question that torments many owners. Some think that we are against nature, others that we lack some joy in the animal and others fear the intervention itself. How many and which of these thoughts do we have justified fears and concerns about? And what are the implications of a potential birth? Are they so important?

What is neutering?

In females it is the removal of the internal genitals (ovaries and uterus) and in males is the removal of the testicles. It is the most common surgery for a pet veterinarian. With proper pre-operative control and proper management of the animal after surgery, the animal recovers without any risk or discomfort.

 

Does neutering benefit my animal’s health? What other benefits can I or my animal get?

Owners of pets will know they have been saved from the risk of uterine and ovarian cancer, as well as pyometra. The latter is a very dangerous situation, where the uterus is infected by a micro-organism and fills pus. It needs immediate surgery and has little chance of surviving the animal. It also reduces the chance of breast cancer. Studies even show that neutering after the first estrus reduces this probability by 70% and after the second or third by 50%. We no longer have pseudo-phenomena where they change the behavior and mood of the animal and increase the risk of mastitis. Finally, there is no estrus (period) so we avoid prospective “grooms” who may be strolling in or out of the house and unwanted pregnancies.

Males are not at risk for testicular cancer, and the chance of prostate hyperplasia is reduced. We also avoid the annoying behavior of “branding” and reduce the strong urine odor.

Finally, both sexes do not tend to flee due to mating desire, voices or crying and become calmer without the tension created by hormone fluctuations. And of course we avoid diseases such as AIDS, dogs, AIDS and viral leukemia in cats and various bites and possible accidents while trying to mate.

 

What effects can a sterilization have?

Your favorite pets will not stop being playful or having their own character. The only thing that will stop is the estrus in females and the strong desire for mating in males. A male dog can have an erection but also mate (without being naturally fertile), just won’t have that worry all the time. All that changes is the metabolism of your animal, so its nutrition should be controlled. Cats are more prone to urolithiasis, but with proper neutered foods, this risk is eliminated.

 

Why do I neuter my pet?

Sterilization is a responsible and human intervention in the smooth development of your pet’s life. In the long run it is best for everyone in the family, but above all for the animal itself. It does not deprive him of his normal behavior, as we sometimes feel anthropocentrically. Since we have chosen our animal to live in an “artificial” environment (gardens, apartments, fenced areas), depriving him of the option to mate every 6 months, it is best to relieve it of an unfulfilled desire. Studies show that neutered animals gain 2-3 years of life!

But most importantly, you help to limit the growth of stray animals that already exist on the streets and are dying mournfully. Even if we manage to find families of 8-10-15 puppies or 5 kittens that will be born from our pet, we can never be sure they will end up on the road, as not everyone is responsible. Unfortunately the effects of puppies in buckets, newborn cats in bags are more than often. Let’s not forget that 70% of strays start with dominant births.

 

Myths and reality:

– “It will thicken.” We have already said that even though the metabolism changes, our pet can stay in the right pounds as long as we provide him with adequate exercise and proper nutrition in quality and quantity.

– “I don’t want to lose his manhood / his femininity”. The testes and ovaries are not the only organ that produces testosterone or estrogen. Our pet will have his identity and sex characteristics after he is neutered. Animals do not mate for pleasure but because their instincts and hormones lead them to want to perpetuate their species. They lack the ability to mate before they are sterilized, as we deprive them of what their hormones say. After that, they no longer have to worry.

– “It is best to give birth once before she is neutered, to feel the joy of motherhood.” Pure anthropocentric view. From a health point of view, they have nothing to gain from a baby. On the contrary, we will have to deal with the stress of several future strangers.

– “I don’t want to go against nature.” The same could be said about the living environment of our little friends. As we keep their living environment clean and their nutrition balanced so that they can live healthy for many years, we must also take care of their reproductive health, since we will not let them mate as many times as they would in their natural environment.

– “The cost of a sterilization is prohibitive.” It is a one-time payment that will apply for the rest of your pet’s life. It will cost you far less than you would need in a potential ‘unwanted pregnancy’, the cost of some sexually transmitted disease treatment or psychological deterioration in the case of pyometra or cancer.

Two laws are now in place to protect pets. 4039/2012 and 4235/2014. They shall lay down the rules on animal welfare and sanctions if they are not complied with. Wellbeing is the set of rules that humans must apply to animals in terms of their protection and well-being so that they do not suffer and suffer. They relate to staying dry, clean and protected from the weather without being permanently tied up or inadequate construction, medical care and proper nutrition and water, daily exercise or walking, and generally the respect for their existence.

The owner of a dominant pet has the following obligations:

(a) ensure the marking and registration of his animal and the issuance of a health booklet before the animal leaves its place of birth and in any event within two months of its birth or within one month of its birth; finding or acquiring it , as well as affixing a metal badge provided by the veterinarians in the course of vaccination against it,

(b) declare within five days the loss of their animal to a veterinarian certified in the Online Electronic Labeling and Registration Database of pets and their owners;

(c) observe the animal welfare rules and ensure that the veterinary examination is evidenced by the registration in the animal health booklet or passport, as well as to ensure a comfortable, healthy and appropriate accommodation adapted to the the animal’s natural way of life, which allows it to be in its natural upright position, without impeding its natural movements and ability to perform the exercise necessary for the health and well-being of the exercise,

(d) be provided with his animal passport if he is to travel abroad;

(e) not abandon his / her animal , and if he wishes to leave the pet, he must notify the competent department of the municipality of his place of residence of his intention to deliver it to him. and receive from a certified veterinarian a copy of the change in registration of his animal on the Online Pet Marking and Registration Electronic Database, where the Municipality will be reported as the temporary holder of the stray animal,

(f) take care of the immediate cleanup of the environment from the faeces of the animal unless it is a help dog;

(g) ensure that they are sterilized if they do not wish to keep the newborn animals or cannot make them available to new owners.

(h) furnish or mail, for proof, to the Municipality concerned a copy of his animal’s electronic signature certificate.

The same law states that the pet owner is liable for any damage or damage caused by the animal. For stray pet animals, the respective responsibility rests with the municipality concerned.

Specifically the dog owner: a) ensures that the dog is always accompanied by the dog, b) must take appropriate measures to not leave the dog free of its property , and (c) in order to avoid accidents is obliged to keep the dog tied and within walking distance of him / her during the walk. The same obligation applies to any animal companion other than its owner. These obligations do not apply to rescue dogs, as well as to herding dogs, hunting dogs and search and rescue dogs during herding, hunting, training and research and rescue, respectively.

n the event of a pet injury in a car accident, the perpetrator of this act must immediately notify the relevant municipality in order to provide the injured animal with the necessary veterinary care.

The owner of a hunting dog during the hunt or any movement with his dog for this purpose is obliged to bring his dog’s health booklet or passport up to date.

The hunting license is withdrawn from the hunter whose dog used in the hunt has not been marked and not manuscript or with the identification tag, the number on the health booklet or pet passport, until the particular one has been marked. animal. The means of transport used in this case must be adequate with adequate space, lighting and ventilation and meet the physiological needs of the animal.

It is prohibited to remove the electronic marking device from the pet owner (in order to prevent animal abandonment) or from another person or veterinarian (for the purpose of preventing illegal use).

As far as animal abuse is concerned, torture, abuse, ill-treatment and cruel treatment of any kind as well as any acts of violence against it, such as poisoning, hanging, choking, burning, crushing and cruelty, are prohibited. amputation. The sterilization of the animal as well as any other veterinary practice for therapeutic purposes is not considered amputation.

It is also prohibited, except in the case of film films and audiovisual material in general, to sell, market and market – distribute any audiovisual material, such as video or any other film or photographic material on which they are displayed, association between animals or between animal and human for the purpose of gaining or sexual satisfaction of persons who attend or participate in them. This prohibition also includes the case of duel between animals.

In the next article you will find out about administrative penalties and fines for violating the above.

Following on from the preceding article, we present the fines for violating the provisions of Laws 4039/2012 and 4235/2014.

– Non-compliance by the owner, owner or operator of the animals, their rules of protection and welfare to ensure their existence: 500 euros

– Failure to provide the Municipality with a copy of the Certificate of Electronic Identification: EUR 300

– Failure to timely mark and register a pet or to report a pet loss: EUR 300

– Failure to comply with the rules of pet welfare or veterinary examination: EUR 300

– Not having a passport / animal health booklet if traveling abroad or before leaving the place of origin: EUR 300

– Abandoning the animal without following the correct procedure and avoiding neutering: EUR 300

– Absence of anti-rabies vaccination and no badges or failure to immediately clean the environment of animal feces: EUR 100

– Failure to comply with the rules for the safe walk of the dog, or causing injury to the dog or failure to take preventive measures to prevent the dog from leaving the owner / keeper / guardian: 300 euros

– No possession of an updated passport / health booklet for the dog in any movement of the animal: 300 euros

– Posting a pet announcement for adoption or free concession or sale on a form, brochure or website or wall sticker, without mentioning the electronic marking number or details of the animal club holding the animal: 300 euros

– Entry into the Greek territory of non-marking pets: 300 euros

– Removal of the electronic marking device from the owner or other person or veterinarian: EUR 3,000 and withdrawal of the veterinary license

– Breeding, breeding or selling of pet animals for commercial purposes without a license: EUR 3,000

– Failure to mark and register breeding, breeding or selling dogs and cats: 3,000€

– Pet sale under 8 weeks: 1,000€ per animal

– Failure to comply with welfare rules, sanitary and police regulations on pet pets kept in houses and apartments, keeping more than 2 pets in an apartment building, where the Regulation prohibits the keeping of pets: 500€ per animal:

– Keep and keep an animal in a common area or in an apartment garden: EUR 300 per animal

– Transport of pet animals in public transport without complying with the rules: EUR 300 per animal

– Lack of special cages in passenger ships for the transport of large pets: EUR 5,000

– Failure to take appropriate measures to prevent strays from accessing waste: EUR 600

– Breeding, training and utilization of animals in any kind of duel: 10,000 per animal

– Breeding and / or use of a dog or cat for the manufacture of fur, leather, meat or for the manufacture of medicinal or other substances: EUR 10,000 per animal

– Abuse, torture, abuse or cruelty to animals, as well as sale, marketing and presentation – Internet distribution of any audiovisual material depicting any kind of sexual intercourse with animals as well as any act of violence or killing of small animals: 30,000 per incident

– Abandonment of injured animal following a car accident: EUR 300

– Any refusal or interference with the inspection carried out by the competent authorities in the attestation of the infringements in the performance of their inspection duties, as well as the failure to provide or provide false, incomplete or inaccurate information and information of EUR 300.

Only a few waxes were received on the breeders and pet exhibitions. Παραλήφθηκαν μονάχα κάποιες κηρώσεις που αφορούσαν τους εκτροφείς και τις εκθέσεις ζώων συντροφιάς.

Feeding our dog and cat is one of the most important parts of their lives to maintain their health throughout their life and their proper development during childhood. Often we choose, either to please our little friends or for their daily diet, to cook cooked food or part of our own food. The following is a list of foods that should not be consumed by pets and their effects.

– Bones: They can injure, in many cases very seriously, any part of the digestive tract. From the oral cavity (broken teeth, gum injuries, tongue, palate etc.), the esophagus, stomach and intestine, with the risk of peritonitis if the last three are punctured. There is also the risk that the digestive tract is clogged, as the bones do not fall. All of the above cases usually result in very serious surgeries.

-Onion: Contains hemolytic substances, thiosulfates, which cause anemia.

-Grape: It can cause diarrhea and sometimes kidney failure. It can be deadly in large quantities.

-Chocolate, tea, coffee: Contains a substance, theobromine, which in addition to ulcers or nervousness, can cause heart or respiratory problems.

-Small Potato: Causes heart problems due to a substance that contains solanine. It is not digested by domestic mammals.

– Cow’s milk: A very large percentage of pets have lactose intolerance, so eating milk causes diarrhea.

– Nuts: Many are toxic to animals (eg hazelnuts), others can cause pancreatitis (eg Aegina) and others are at risk of getting stuck in a digestive tract (walnuts). They all have a lot of calories and fat or even salt, so it is best not to consume them.

-Avocado: Contains a toxin called persin that causes digestive disorders, respiratory and heart problems.

-Egg Egg, Meat, Fish: Raw egg in large amounts binds a vitamin, biotin, which can lead to skin and hair problems. Poorly cooked foods can transmit pests or microorganisms to domestic mammals. Raw fish in large quantities can lead to a deficiency of thiamine, a vitamin necessary for metabolism and energy production.

-Extreme yeast, yeast: May cause swelling in the stomach or produce gas, causing pain or in severe cases blockage.

– Liver: In the long term, it affects the muscles and skeletal system due to vitamin A hypervitaminosis.

– Sugar: Risk of obesity and possible development of diabetes mellitus.

-Alcohol: Although they usually do not come close to it, the possible consumption leads to coma and death.

– Also pay close attention to fruit pellets that in addition to blockage can cause toxicity as they contain cyanogenic glycosides.

These are the main foods you should avoid giving your dog and cat. The amount of food you provide daily is also very important. 25 grams of yellow cheese equals 2 meals for an adult man for a 10 kg dog or 3 meals for a cat. The quantity that is seemingly small to us can meet the daily needs of our four-legged friends! [/ Vc_column_text] [/ vc_tta_section]

One of the most serious and controversial dog diseases is leishmaniasis, better known as Kala-azar. This term was introduced by human disease in India. This disease is due to a protozoan, Leishmania spp, and has a chronic evolution. This protozoan enters the dog’s body through a mosquito and can affect all organs
(skin, liver, spleen, kidneys, etc.) while multiplying within cells. The only way for dog-to-dog transmission is through blood transfusion from a diseased donor. Note that the incubation of the disease, that is, the time that can elapse from infection until the dog shows symptoms, ranges from a few months to more than 3 years. On the contrary, infection can usually be detected from the first month of infection.
There are two types of leishmaniasis: visceral and dermal. The viscera affect the organs of the abdominal cavity. The main symptoms are:
– Serious weight loss
– Loss of appetite
-Diarrhea
-Puke
-Nose bleeding and
– Difficulty in exercising
The skin affects the skin and appears with hyperkeratosis, excessive skin exfoliation with loss of skin color and cracking of the nose and thighs, alopecia and dry, brittle hair, nodules growing on the surface of the skin and ulcers, ulcers. Very often we see both types of animals that are ill at the same time.
To diagnose the disease special blood test and FNA are performed by the lymph nodes. At the same time it is advisable to perform general and biochemical blood tests to see the general condition of the animal. Early diagnosis increases the chance of successful treatment and prevents kidney damage that is very common in this disease.
Dogs are susceptible to attack at all ages as no protective measures are applied. By preventive blood testing at least once or twice a year and by using special products (collars, ampoules, spray) that repel AND mosquitoes you reduce the chance of your dog becoming infected. There is also a vaccine with a limited degree of protection available on the market. Tell your vet about the protection your pet needs depending on his or her living conditions.
And if the animal is eventually infected does heal? Depending on his age, degree of internal organs infection and whether or not the disease is advanced. There are many regimens with drug combinations. Pills that stop pest propagation, syrup and injections that kill it, syrup that raises the body’s immunity to the parasite. The veterinarian also prescribes the appropriate form.
In Greece, all dogs are likely carriers of the parasite. Either they stay inside, they stay on the 7th floor of a block of flats, they have long hair, or they look strong and strong. Don’t worry. Good autumn and good results in your dog’s screening tests.
[/ vc_column_text] [/ vc_tta_section] Since 1987, the last case of rabies in a dog has been found, Greece has been free of the disease. In October 2012, unfortunately, she reappeared with a case of a fox in Kozani. As of 5/7/2013 the confirmed cases have reached 25, while the southernmost point of Greece with the outbreak is in the prefecture of Trikala.

Rabies is a deadly animal disease caused by a virus. It affects all warm-blooded mammals and humans. It is transmitted through the saliva, either by biting a torn animal, or when the saliva is in contact with any mucosa (mouth, nose, eyes, etc.) or with spots on the skin that have scars or wounds. Note that the infected animal may excrete the virus before it even develops symptoms.

It takes 20-40 days in humans and 10-60 days in animals to develop the disease. Incubation is rarely seen in less than 9 days and incubation has been reported after 7 whole years!

Carnivorous disease is characterized by change in animal behavior (isolation, nervousness, fear, anxiety). There is irritation and itching at the point where the animal was bitten. Over the next 2-3 days, the animal becomes extremely aggressive and literally bites whatever is in front of it (objects, animals, humans). There is also intense salivation, and the barking, which changes into a rocky howler, is also changing. This is followed by a phase of generalized convulsions and paralysis, which leads to death. The progression of the disease takes about 10 days.

In productive animals (cows etc), the symptoms are similar. There are predominantly paralytic symptoms (removal from the herd, dilation of the pupil, correction of hair, uncoordinated hind limb movements, paralysis).

In humans it begins with anxiety, headache, slight increase in body temperature, discomfort and pain or irritation at the point of injury. It continues with photosensitivity, pupil dilation and salivation. In the end, convulsions occur in various muscles of the body, resulting in death, usually due to paralysis of the respiratory muscles. The death toll from the disease exceeds 45,000 worldwide annually, and it is estimated that about 4,000,000 people each year undergo preventive anti-rabies treatment in more than 80 countries around the world!

Since there is no cure since the onset of the disease, the best protection is prevention. The anti-rabies vaccination of all animals by the veterinarian, who is the only one who can perform and confirm it, is the only effective preventive measure. Other measures that help create a biological barrier are:

– the marking and registration of dominant and stray dogs and cats.

– not increasing the number of stray animals by non-abandonment .

– the immediate declaration of suspected animals to the veterinary service concerned.

– preventive anti-rabies vaccination of people belonging to a high-risk group (hunters, shepherds, veterinarians, foresters, etc.).

In each case of bite, the wound should be thoroughly cleaned with plenty of water and soap, then a strong disinfectant (eg iodine or alcohol solution) is added. Then seek medical help as soon as possible to get you anti-rabies serum and vaccine. Contact the veterinary service so that the susceptible animal can be isolated and monitored for 15 days to detect any disease.

Rabies is a very serious disease, but given that its transmission is very specific (biting or exposure to the saliva of an infected animal), it is clear that there is no cause for concern or panic if all necessary precautionary measures are taken. [/ Vc_column_text] [ / vc_tta_section]

Antibodies provided by breast milk protect your puppy for the first 8-12 weeks of life. Unfortunately it is not always enough to cover your pet completely, and usually, after this time, they begin to ‘disappear’ from the body. This immunity gap can be filled by vaccination.

The first vaccination of the pup, which takes place at the age of 45-60 days, is followed by two repeats: the first 3 to 4 weeks later, and the second, at 14 to 16 weeks. Then your animal is covered for the next 12 months, and its vaccine schedule is then adjusted according to its lifestyle and the epidemiology of the diseases in each area.

Even if you adopted your four-year-old friend at an early age, it’s never too late to vaccinate. In animals we do not know if they have been vaccinated and when, a vaccination is followed, followed by a repeat dose 3-4 weeks later. Then the vaccine program is formulated as we have said.

An animal must be examined by a veterinarian before being vaccinated. The test is extremely important as it is forbidden to vaccinate if the animal is not completely healthy. If, in the veterinarian’s opinion, the animal has a suspected illness, the vaccination is postponed, as we always seek the highest level of immunity. Vaccines are specific, done in a specified order and at a specified time. The vaccine program is the responsibility of the veterinarian and depends on the outcome of the vaccination.

The vaccines commonly used in the dog are:

– Vaccine against Parveteritis (“typhoid” of the dog): Probably the most serious and common infectious disease of the dog. It primarily affects puppies and is transmitted by faeces. Parvovirus is durable and can stay in the environment for up to 2 years! Extremely deadly disease with little healing success once it is manifested. Vaccination is the only important protection against this disease and is considered mandatory.

– Vaccine against Carrè Disease (“dog’s” disease): It is transmitted by air and mainly affects puppies 3-6 months old. It manifests with a variety of symptoms: nasal secretion, conjunctivitis, cough, diarrhea, vomiting, anorexia. Vaccinated animals that survive the disease often have problems such as eye damage, seizures, and even paralysis. Neurological symptoms can be delayed even for a few months. When they appear, the situation is irreversible. Vaccination is considered mandatory.

– Vaccine against dog hepatitis: The acute form of the disease is capable of causing the death of the animal within 24-36 hours. Surviving dogs often become carriers of the disease, capable of infecting other dogs in turn. Vaccination is considered mandatory.

– Lyssa Vaccine: is a deadly zoonotic disease caused by a virus that has no cure. Due to its reappearance in our country since October 2012, vaccination against the disease is now more than imperative.

– Leptospirosis Vaccine: This is a zoonotic animal. Usually the dog is infected by dirty water or the urine of other infected animals (usually mice). The kidneys and liver are the organs most affected by this disease. The vaccine should be repeated at least once a year, and dogs exposed to an increased risk environment should be vaccinated every 6 months.

– Vaccine against Infectious Tracheobronchitis: This is a disease involving several viruses (CAV-2, Parainfluenza virus etc.) and often involved bacteria (Bordetella bronchiseptica). Extremely contagious from dog to dog aerially. There are several types of vaccines (intranasal, injectable) that protect against one or more agents of this disease. It is an optional vaccine.

– Dermatophytosis Vaccine: It is a common fungal dog and cat skin disease. It requires special attention because it is transmitted to humans. The vaccine has a preventive and curative effect and is optional. Vaccination should be done at least 2 times between 10-21 days between doses.

– Vaccination against leishmaniasis (Kalazar): Used to vaccinate dogs, from the age of 6 months, to reduce the risk of developing active infection and clinical disease after contact with Leishmania infantum. Leishmania infantum is a starving parasite that is transmitted from dog to dog with mosquito bite. It is a disease with a plethora of symptoms that results in the death of the animal. It is important to ensure, prior to vaccination, that the dog is not a carrier of the pest by blood tests. Vaccination is optional.

– Dog’s Coronavirus Vaccine: It is a virus that causes enteritis in the dog. The efficacy of the vaccine has not been demonstrated and is therefore not recommended.

After any vaccination, at any age, however, there is little chance of mild symptoms such as anorexia, lethargy, drowsiness lasting up to one to two days, with no risk to the animal, and very rarely allergic reactions are observed. . Remember that vaccination not only ensures the good health of your animal, but also your own, from diseases that can be transmitted to you, while at the same time becoming part of the barrier that impedes the transmission of various important and deadly diseases from animal to animal! [/ vc_column_text] [/ vc_tta_section]

We sometimes observe some of our puppies’ stains. These are due to increased moisture due to tearing, which substantially changes the color of the hair in the area. But is this normal? Or should it worry us?
The following eye diseases are the most important ones that usually occur in our pets, with little or no serious vision.
1. Conjunctivitis: The pathological condition where one or both of the dog’s eyes may appear red or swollen. Conjunctivitis is a common condition associated with conjunctivitis. The most common symptoms of conjunctivitis are stinging, itching, irritation (pain), pain, as well as production of various types of secretions (gingerbread yellow, white etc) depending on the form of conjunctivitis. You should consult your veterinarian for diagnosis and treatment.
2. Dry eye: It is the pathological condition of reduced tear production or tear production that is not properly synthesized, so the eye is not properly hydrated. This can cause corneal inflammation and discomfort resulting in the production of a pathological secretion. Treatment for this condition can be life-long and your veterinarian can diagnose you.
3. Cherry Eye – Third Eyelid Gland View: It is a disorder in which the third eyelid gland departs from its normal position and projects to the tip of the eye. As it slips on the cornea it causes discomfort and tears. Treating the condition can only be surgical.
4. Tears: Pathological overactivity of the tear glands results in excessive tear production and poor tear drainage causes stinging tears in some animals. These accumulate on the lower eyelid and often create “stains” on the hair under the eyes. The treatment should be discussed with your veterinarian.
5. Glaucoma: The pathological condition where the eye increases in size due to the increased pressure on the eyeball and the cornea becomes cloudy. The pain is as intense as the tear. The precise cause of the increase in pressure must be found in the treatment.
6. Ectropion: Ectropion is the pathological condition where the lower eyelid projects outward and results in the mucous membrane of the eye. Precisely because it is exposed to environmental conditions it is irritated, inflammatory and tearful. The treatment is surgical.
7. Entropy: Entropy is the pathological condition of the eyelid twisting inward and is due to anatomical causes or some extrinsic irritation. The treatment is proportionate to the cause.
8. Foreign body: Any foreign object trapped in the eye (spike, agonist, etc.) can cause inflammation and infection. With its rapid removal and appropriate treatment after your vet, you reduce the chance of permanenent damage.

Διατηρώντας τα μάτια του ζώου σας υγιή, αυτό είναι πολύ σημαντικό για την υγεία του. Η περιοχή γύρω από τα μάτια καθώς και τα μάτια του είναι μια πολύ ευαίσθητη και σημαντική περιοχή. Ο κτηνίατρος είναι ο μόνος ειδικός για την εξασφάλιση της υγείας των ματιών του ζώου σας και ο μόνος για να διαγνώσει όλες τις οφθαλμικές παθήσεις και να δώσει την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή για την ανακούφιση τους.

Το πιο συχνό «παράπονο» από τους ιδιοκτήτες είναι η απώλεια τριχώματος. Είναι από τα συμπτώματα που είναι ευδιάκριτα αλλά συχνά έχουν φυσιολογικά αίτια. Όταν αυτή η απώλεια τριχώματος φτάνει σε σημείο να αφήνει γυμνό το δέρμα, ονομάζεται αλωπεκία και αποτελεί ειδοποίηση κάποιας παθολογικής κατάστασης. Πάμε να δούμε τις συνηθέστερες συνηθέστερες παθολογικές καταστάσεις που συνοδεύονται από αλωπεκία στο σκύλο.
Οι αλλεργίες αποτελούν συχνή αιτία απώλειας τριχώματος στο σκύλο. Αυτές μπορεί να είναι εποχικές ή μπορεί να ξεκινήσουν σε κάποια ηλικία του σκύλου και να «ενοχλούν» όλο τον χρόνο. Συχνά αλλεργιογόνα αποτελούν η γύρη, η σκόνη, τα ακάρεα και άλλα περιβαλλοντικά ερεθίσματα. Επιπλέον συχνή, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, αποτελεί η αλλεργική από ψύλλους δερματίτιδα. Ξεκινάει από αλλεργιογόνα που εντοπίζονται στο σάλιο του ψύλλου που δαγκώνει στο ζώο και είναι ικανή να προκαλέσει δευτερογενώς αλωπεκία. Ο αποτελεσματικότερος τρόπος αποφυγής της αποτελεί η εφαρμογή προληπτικής αντιπαρασιτικής αγωγής που προτείνει ο κτηνίατρος. Τέλος, τροφικά αλλεργιογόνα όπως το βοδινό κρέας, η σόγια, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα δημητριακά προκαλούν υπερευαισθησία με κύρια κλινική εκδήλωση τον κνησμό και δευτερογενώς την απώλεια τριχώματος.
Παράσιτα όπως ψύλλοι, κρότωνες, ακάρεα της ψώρας προσβάλλουν συχνά τους σκύλους και προκαλούν δερματικές αλλοιώσεις. Τα πιο συχνά σημεία που παρατηρούμε αυτές τις αλλοιώσεις είναι περιφερικά των οφθαλμών, στο πτερύγιο του αυτιού και στην κοιλιακή χώρα. Συνήθως συνυπάρχουν ερυθρότητα και κνησμός. Εκτός από παράσιτα κάποιοι άλλοι μικροβιακοί παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν αλωπεκία όπως τα δερματόφυτα, ως αποτέλεσμα της φλεγμονής και ρήξης του θυλάκου των τριχών. Το συνηθέστερο κλινικό εύρημα στην περίπτωση αυτή αποτελεί η χαρακτηριστική κυκλική απώλεια τριχών, αλλά και το μολυσματικό κηρίο, οζίδιο καλά περιγεγραμμένο με ερύθημα και αλωπεκία με κατανομή στο πρόσωπο και τα άκρα.
Ο υπερφλοιεπινεφριδισμός γνωστός και ως Νόσος του Cushing αποτελεί ενδοκρινοπάθεια με συνδυασμό κλινικών εκδηλώσεων ως απόρροια της παρατεταμένης έκθεσης των ιστών στη δράση των γλυκοκορτικοειδών και αφορά σκύλους μέσης και προχωρημένης ηλικίας. Βέβαια συναντάται και το ιατρογενές σύνδρομο Cushing ως αποτέλεσμα της μακροχρόνιας θεραπευτικής αγωγής με γλυκοκορτικοειδή. Μεταξύ των άλλων, συχνό κλινικό εύρημα αποτελεί η απώλεια τριχώματος που εκδηλώνεται με λέπτυνση της τρίχας έως και συμμετρική αλωπεκία. Η υπερχρωμία, η λέπτυνση του δέρματος, η σμηγματόρροια ανήκουν επίσης στην τυπική δερματική συμπτωματολογία. Άλλη ενδοκρινοπάθεια είναι ο υποθυρεοειδισμός. Η αλωπεκία σε αυτή την περίπτωση είναι μη κνησμώδης και συμμετρική. Μετά από κούρεμα μπορεί να γίνει πιο εμφανής.
Κάποιες φυλές όπως οι Doberman Pinscher, Dachshund, Chihuahua, Italian Greyhound and Whippet εμφανίζουν αραίωση τριχώματος στην περιοχή του έξω ωτός, στη ράχη, στο λαιμό.
Τη λίστα ολοκληρώνουν τα λεγόμενα έλκη από κατάκλιση. Εντοπίζονται στα σημεία του σώματος που χρησιμεύουν ως “στηρίγματα” για το ζώο και δέχονται μεγάλη μηχανική πίεση, ανάλογη του βάρους του. Εμφανίζονται ιδιαίτερα σε ζώα μεγαλόσωμα, που διαβιούν σε σκληρό και τραχύ έδαφος. Τα παρατηρούμε στις αρθρώσεις του γονάτου, του ταρσού, του αγκώνα και του ισχίου που συνοδεύεται από απώλεια τριχώματος, ρωγμές του δέρματος μέχρι και αιμορραγία.
Φυσικά εκτός από τα παραπάνω μπορεί να κρύβονται νοσήματα όπως η Λεϊσμανίωση (Καλααζάρ), σταφυλοκοκκική δερματίτιδα κ.ά.
Αυτό που δεν πρέπει να συγχέουμε με μη φυσιολογική απώλεια τριχώματος είναι η αλλαγή που συμβαίνει τους ζεστούς μήνες και σε ζώα με διπλό τρίχωμα είναι πολύ έντονη. Σε κάθε περίπτωση συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας, καθώς μία τέτοια κατάσταση έστω κι αν δεν μοιάζει απειλητική για την ζωή του ζώου (έστω και αν σε κάποιες περιπτώσεις κρύβει σοβαρά νοσήματα) μειώνει πολύ την ποιότητα της ζωή του.

Το πάγκρεας είναι ένας αδένας, ανάμεσα στο στομάχι και το πρώτο τμήμα του εντέρου. Παράγει σημαντικά ένζυμα, που χρειάζονται για την πέψη του φαγητού και κάποιες ορμόνες (πχ. ινσουλίνη) που διευκολύνουν την απορρόφηση και αποθήκευση των σακχάρων και των πρωτεϊνών.

Όταν το όργανο φλεγμαίνει, τότε λέμε ότι έχουμε παγκρεατίτιδα. Στην κατάσταση αυτή, έχουμε «διαρροή» των ενζύμων που παράγει, με αποτέλεσμα το όργανο να καταστρέφεται και να δυσλειτουργεί. Η κατάσταση αυτή μπορεί να συμβεί ξαφνικά, οπότε την ονομάζουμε οξεία, ή να συμβαίνει στην πορεία του χρόνου, οπότε την ονομάζουμε χρόνια. Και οι δύο καταστάσεις όμως είναι σοβαρές και απειλούν την ζωή του ζώου, με πιο επικίνδυνη την πρώτη.

Εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε παχύσαρκα ζώα μέσης ηλικίας και στις εξής φυλές: Μίνι Σνάουζερ, Κόκκερ Σπάνιελ, κάποια Τερριέ (πχ.Yorkshire), Λάμπραντορ και Κανίς. Τις περισσότερες φορές η αιτία είναι αδιευκρίνιστη και γι’ αυτό χαρακτηρίζουμε την παγκρεατίτιδα ως ιδιοπαθή. Κάποιοι πιθανοί παράγοντες κινδύνου είναι η αυξημένη περιεκτικότητα λίπους στο αίμα (λόγω τροφής υψηλής σε λίπος, παχυσαρκίας κτλ.), κάποιες νόσοι που μπορεί να συνυπάρχουν (πχ. σακχαρώδης διαβήτης, σύνδρομο Cushing), ορισμένα φάρμακα και τοξίνες και τέλος κάποιοι ιοί ή βακτήρια.

Τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια ή πιο σοβαρά ανάλογα την περίπτωση, ενώ πολλές φορές δεν διαφέρουν από αυτά κάποιου συνηθισμένου γαστρεντερικού προβλήματος. Τα πιο κοινά είναι έμετος, διάρροια, μειωμένη διάθεση, πυρετός ή σε κάποιες περιπτώσεις υποθερμία, ανορεξία, αφυδάτωση και έντονος πόνος στην κοιλιά. Εξαιτίας αυτού του πόνου ο σκύλος μπορεί να παίρνει (χωρίς αυτό να συμβαίνει πάντα), ιδιόρρυθμη στάση σώματος, με το μπροστινό μέρος χαμηλωμένο και το πίσω ψηλά, την ονομαζόμενη «στάση προσευχής». Προοδευτικά ο σκύλος χάνει πολύ βάρος, αποστεώνεται και τελικά καταλήγει αν δεν δοθεί η απαραίτητη σημασία.

Η διάγνωση εμφανίζει δυσκολία, εξαιτίας αυτής της ομοιότητας με οποιοδήποτε γαστρεντερικό πρόβλημα, οπότε πρέπει να συνεκτιμηθούν από τον κτηνίατρο πολλά στοιχεία για να φτάσει στο τελικό συμπέρασμα. Μαζί με το ιστορικό του ζώου, τα συμπτώματά του και τη φυσική εξέταση που θα κάνει ο ίδιος, θα πρέπει να γίνουν κάποιες εργαστηριακές εξετάσεις πιο ειδικευμένες, ενώ μπορεί να χρειαστούν και κάποιες απεικονιστικές εξετάσεις (πχ. υπέρηχος).

Η θεραπεία που δίνουμε είναι υποστηρικτική του οργάνου και του οργανισμού και αν βρεθεί η αιτία φροντίζουμε για την εξάλειψή της (πχ. διατροφή ή παχυσαρκία). Ο κτηνίατρός σας θα φροντίσει για τις ανάγκες του ζώου, χορηγώντας ορό ή σε σοβαρές καταστάσεις αίμα. Θα χρειαστούν φάρμακα για να απαλύνουμε τον οξύ πόνο του σκύλου, να περιορίσουμε τυχόν μόλυνση, να ενισχύσουμε την σωστή λειτουργία του παγκρέατος και να το αφήσουμε να επουλωθεί και να διαχειριστούμε τυχόν προβλήματα από το γαστρεντερικό ή άλλα νοσήματα που μπορεί να συνυπάρχουν. Αυτό σημαίνει ότι η θεραπεία είναι μακρόχρονη και σε πολλές περιπτώσεις χρειάζεται και νοσηλεία. Παρά την εντατική θεραπεία, σε σοβαρές περιπτώσεις, η κατάληξη του ζώου είναι αναπόφευκτη.

Το σημαντικότερο για να αποφύγουμε κάποια κρίση παγκρεατίτιδας μελλοντικά, είναι η σωστή διατροφή, χαμηλή σε λιπαρά και υψηλή σε φυτικές ίνες. Πιθανά να χρειαστούν και κάποια συμπληρώματα διατροφής. Η σωστή διατροφή, η άσκηση και ο τακτικός έλεγχος της υγεία του ζώου σας, μπορούν να δράσουν πάντα προληπτικά, έτσι ώστε να αποφύγουμε, όσο είναι δυνατόν, εξαρχής το νόσημα.

Τι είναι;

Οφείλεται σε μη φυσιολογικές και μη ελεγχόμενες ηλεκτρικές ώσεις των νευρώνων του εγκεφάλου που έχουν ως αποτέλεσμα διαταραχές στη συνείδηση και τη συμπεριφορά του ζώου, όπως και διαφορετικής έντασης και έκτασης σπασμούς.

Σε ποιες ράτσες σκύλου εμφανίζεται συχνότερα;

Έχει παρατηρηθεί πως συχνότερα εμφανίζεται στις εξής φυλές: Beagle, German Shepherd, Keeshood, Tervueren, Τeckel, Pooodle, Labrador, Golden Retriever, Cocker, Saint Bernard, Irish Setter. Εμφανίζεται συχνότερα από την ηλικία των 6 μηνών μέχρι 3 ετών.

Πως καταλαβαίνω ότι ο σκύλος μου βιώνει μια επιληπτική κρίση;

Διακρίνουμε τέσσερα στάδια:

1. Το πρόδρομο: μπορεί να προηγηθεί της κρίσης μερικές ώρες ή μέρες. Σε αυτό το στάδιο ο σκύλος παρουσιάζει κάποιες αλλαγές στην συμπεριφορά οι οποίες μπορούν να γίνουν αντιληπτές μόνο από ένα παρατηρητικό ιδιοκτήτη. Μπορεί να είναι νευρικός, να παίζει λιγότερο, να είναι προσκολλημένος στον ιδιοκτήτη και να τον αναζητά, να γαυγίζει περισσότερο, να είναι ανήσυχος και ανασφαλής.
2. Η αύρα: δύσκολα διακρίνουμε αυτό το στάδιο το οποίο διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα ή λεπτά (μερικοί ερευνητές το κατατάσσουν στο προηγούμενο ή στην καθεαυτό κρίση). Το ζώο εκδηλώνει έντονη ανησυχία με τρέμουλο, σιαλόρροια ή κρύβεται.
3. Η κύρια επιληπτική κρίση: το ζώο εμφανίζει σπασμούς, δεν αντιλαμβάνεται το γύρω του περιβάλλον, ενώ μπορεί να παρατηρηθεί ακούσια ούρηση, αφόδευση, σιαλόρροια ή έμετος. Κατά τη διάρκεια της κρίσης τα άκρα και το σώμα του ζώου είναι άκαμπτα λόγω της έντονης σύσπασης όλων των μυών. Οι κόρες είναι διεσταλμένες και ακίνητες. Το στάδιο αυτό μπορεί να διαρκέσει από κάποια δευτερόλεπτα μέχρι κάποιες ώρες.
4. Το μετεπιληπτικό στάδιο: Κάποια ζώα παραμένουν ακίνητα σε σύγχυση και κουρασμένα και κάποια άλλα σηκώνονται αμέσως. Πολλά έχουν έντονη όρεξη για νερό ή τροφή. Αυτό το στάδιο διαρκεί από μερικά λεπτά μέχρι κάποιες ώρες.

Γιατί ο σκύλος μου εμφανίζει επιληπτικές κρίσεις;

Τα αίτια των επιληπτικών κρίσεων μπορούν να χωριστούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες, αυτά που σχετίζονται με την εγκεφαλική λειτουργία και αυτά που δεν έχουν σχέση με αυτή.

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι εγκεφαλοπάθειες (τραυματικές, συγγενείς, ιογενείς κτλ.), οι νεοπλασίες του εγκεφάλου και η ιδιοπαθής επιληψία, της οποίας το αίτιο είναι άγνωστο αλλά πιθανολογείται κληρονομική προδιάθεση.

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι μεταβολικές νόσοι ή διαταραχές και οι τοξικώσεις.

Η επιληψία πρέπει να διαχωρίζεται από καταστάσεις που έχουν παρόμοια κλινική εικόνα όπως καρδιακές νόσοι, μυασθένειες, δηλητηρίαση από οργανοφωσφωρικά, μυϊκούς σπασμούς ή τρόμους.

Τι πρέπει να κάνω για να το βοηθήσω;

Σε περίπτωση που το ζώο σας διαγνωστεί ως επιληπτικό θα χρειαστεί η στενή παρακολούθηση του από κτηνίατρο και η ενεργή δική σας συμβολή. Πρέπει να γνωρίζετε ότι πρόκειται για μια ανίατη νόσο (εάν μιλάμε για την κατηγορία της ιδιοπαθούς και σπανιότερα της επίκτητης), η οποία ελέγχεται με φάρμακα. Το κόστος μπορεί να είναι μεγάλο λόγω των συχνών εξετάσεων που πρέπει να υποβληθεί το ζώο έτσι ώστε να βρεθεί το αίτιο και να καθοριστεί η δόση των φαρμάκων. Τα φάρμακα έχουν παρενέργειες (όπως όλα φυσικά) και υπάρχει η πιθανότητα οι κρίσεις να αυξάνονται παρά την αγωγή. Ζώα τα οποία εμφανίζουν λιγότερες από 6 επιληπτικές κρίσεις το χρόνο συνήθως δεν χρειάζονται αγωγή. Με την δική σας δύναμη και υπομονή το ζώο μπορεί να αποκτήσει ποιοτική ζωή. Ζώα με επιληψία πρέπει να ζουν σε ήρεμο περιβάλλον χωρίς έντονα ακουστικά ή οπτικά ερεθίσματα, να μην κουράζονται και να μην βγαίνουν από την ρουτίνα τους. Τα θηλυκά πρέπει στειρώνονται, καθώς η περίοδος του οίστρου είναι το καλύτερο διάστημα για να εμφανιστεί μια επιληπτική κρίση. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι η φαινοβαρβιτάλη, το βρωμιούχο κάλιο ή άλλα αντιεπιληπτικά φάρμακα.

Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πώς ενεργώ (ή δεν ενεργώ);

Σε περίπτωση επιληπτικής κρίσης και μέχρι το ζώο να μεταφερθεί στον κτηνίατρο δεν πρέπει να προσπαθείτε να βάλετε αντικείμενα στο στόμα του και πολύ χειρότερα τα χέρια σας, καθώς είναι άσκοπο και επικίνδυνο. Το ζώο δε διατρέχει κίνδυνο να καταπιεί την γλώσσα του. Δεν το καταβρέχετε και δεν προσπαθείτε να το συνεφέρετε δίνοντάς του να πιει νερό, ξύδι ή ο,τιδήποτε άλλο. Το μόνο που θα κάνετε είναι να επιδεινώσετε την κατάστασή του. Δεν πρέπει να βρίσκεται σε ψηλά ή επικίνδυνα σημεία (πχ. δίπλα σε σκάλες, σε αιχμηρά αντικείμενα, στην ταράτσα). Δεν το μετακινούμε άσκοπα, δεν το σκουντάμε ή το χτυπάμε. Διατηρούμε την ψυχραιμία μας, φροντίζουμε να βρίσκεται σε ήσυχο περιβάλλον με χαμηλό φωτισμό και επικοινωνούμε με τον κτηνίατρό μας.

Τέλος, σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να παρουσιαστεί μια παθολογική κατάσταση που ονομάζεται status epilepticus. Στο status epilepticus  οι γενικευμένες επιληπτικές κρίσεις μπορεί να διαδέχονται γρήγορα η μια την άλλη, χωρίς το ζώο να μπορεί να αναλάβει στα μεταξύ τους χρονικά διαστήματα. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται επείγουσα προσκόμιση σε κλινική για χορήγηση ενδοφλέβιας αντιεπιληπτικής αγωγής και σταθεροποίηση της κατάστασης του ζώου.

Μπελιβάνη Μαρία

Κτηνίατρος

Η ασθένεια αυτή οφείλεται στην ρικέτσια του γένους Ehrlichia spp. που παρασιτεί στα λευκοκύτταρα του αίματος. Μεταδίδεται μέσω κροτώνων (των γνωστών σε όλους μας τσιμπουριών). Είναι νόσημα επικίνδυνο για τον σκύλο, μιας και χαρακτηρίζεται από πτώση των  θρομβοκυττάρων του αίματος (ή αλλιώς αιμοπεταλίων), με άμεση συνέπεια την πρόκληση αιμορραγιών, και τον θάνατο του ζώου αν δεν εφαρμοσθεί εγκαίρως η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο.

Εμφανίζει έξαρση κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, όπου αυξάνονται τα ποσοστά παρασιτώσεων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παρατηρείται τον υπόλοιπο χρόνο. Δυστυχώς οι μολυσμένοι σκύλοι παραμένουν σε κατάσταση φορέα μέχρι να ολοκληρωθεί η θεραπεία τους, έστω κι αν δεν εμφανίζουν πλέον συμπτώματα. Ακόμα τα τσιμπούρια μπορούν να μολύνουν έναν υγιή σκύλο ακόμα και αν έχουν περάσει 5 μήνες από την τελευταία φορά που παρασιτούσαν κάποιο μολυσμένο σκύλο.

Η νόσος εμφανίζει 3 στάδια συνήθως: το οξύ, το υποκλινικό και το χρόνιο. Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως 1-3 εβδομάδες μετά την μόλυνση και κρατάνε 2-4 εβδομάδες. Στο οξύ στάδιο ο σκύλος εμφανίζει πυρετό, κακή διάθεση, ανορεξία, διόγκωση των λεμφαδένων. Επίσης μπορεί να εμφανιστούν  προβλήματα από αναπνευστικό σύστημα, έμετοι, πόνος στις αρθρώσεις ή μικρές αιμορραγίες.

Στο δεύτερο στάδιο ο σκύλος δεν έχει κάποιο ορατό σύμπτωμα, δηλαδή μοιάζει να έχει θεραπευτεί. Στην πραγματικότητα όμως ο μικροοργανισμός συνεχίζει να καταστρέφει τα κύτταρα του αίματος και επιβιώνει μέσα στον σπλήνα. Αυτό το στάδιο μπορεί να κρατήσει μήνες ή και χρόνια!

Στο τρίτο και τελευταίο στάδιο, το νόσημα έχει περάσει στην χρόνια φάση. Τα συνήθη κλινικά συμπτώματα είναι: κατάπτωση και ληθαργικότητα, πυρετός, ωχροί βλεννογόνοι, προοδευτική απώλεια βάρους, πετέχιες και εκχυμώσεις (δηλαδή αιμορραγίες στο δέρμα και τους βλεννογόνους), και ρινορραγία από το ένα ή και τα δύο ρουθούνια. Μπορεί να εμφανιστούν νευρολογικά συμπτώματα, θόλωση του ματιού και οιδήματα στα πίσω πόδια. Η κατάληξη είναι ο θάνατος του ζώου.

Καθώς τα συμπτώματα είναι κοινά με πολλές άλλες ασθένειες ή παθήσεις, είναι συχνά δύσκολος ο διαχωρισμός της ερλιχίωσης από αυτές. Η διάγνωση του νοσήματος γίνεται με την κλινική εξέταση από τον κτηνίατρο και με ειδικές εξετάσεις αίματος. Τα αντισώματα που μπορεί να βρεθούν από αυτές τις εξετάσεις μπορούν να παραμείνουν υψηλά για ένα ή και περισσότερα χρόνια από την μόλυνση του σκύλου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει προστασία έναντι της νόσου.

Ευτυχώς, εάν η νόσος διαγνωστεί έγκαιρα, μπορεί να ιαθεί, δίνοντας την κατάλληλη θεραπεία. Χρησιμοποιούνται συνήθως αντιβιοτικά όπως δοξυκυκλίνη ή τετρακυκλίνες για μεγάλο χρονικό διάστημα (3-4 εβδομάδες). Έστω κι αν ο σκύλος φαίνεται υγιής κάποιες μέρες μετά την έναρξη της θεραπείας, είναι σημαντικό αυτή να ολοκληρώνεται, σύμφωνα με τις οδηγίες του κτηνίατρου. Κορτικοστεροειδή, διπροπιονική ιμιδοκάρβη, μετάγγιση αίματος, και όχι μόνο, μπορεί να χρησιμοποιηθούν από τον κτηνίατρο, ανά περίπτωση, για την τελική ίαση της νόσου.

Για την πρόληψη της νόσου, αρκεί να κρατήσουμε τα τσιμπούρια μακριά από το ζώο μας. Υπάρχουν κατάλληλα αντιπαρασιτικά περιλαίμια, σπρέι ή αμπούλες για τον σκύλο μας, και κατάλληλα σκευάσματα για τον ψεκασμό του χώρου που διαβιεί. Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας έτσι ώστε να δημιουργήσετε το κατάλληλο πρόγραμμα αποπαρασίτωσης, σύμφωνα με τον τρόπο ζωής του κατοικίδιου ζώου σας.

Σκύλοι που δαγκώνουν. Ποια η δική μας ευθύνη;

 

Σίγουρα έχετε ακούσει περιστατικά με σκύλους που έχουν δαγκώσει. Ίσως και να έχετε βρεθεί σε κατάσταση με κάποιον σκύλο να σας απειλεί για να σας δαγκώσει ή να το έχει κάνει. Κάθε σκύλος ανεξαρτήτως μεγέθους, φύλου, φυλής ή ηλικίας μπορεί να δαγκώσει. Ακόμη και το πιο ήρεμο, το πιο γλυκό κατοικίδιο ζώο μπορεί να δαγκώσει εάν το προκαλέσουμε ή αν νοιώσει κάποια απειλή.

Τα σκυλιά δεν δαγκώνουν  χωρίς λόγο.Δαγκώνουν συνήθως σαν αντίδραση σε κάτι που τα προκαλεί ή σε κάτι που τα ενοχλεί. Ακόμα και έναήρεμο σκυλί, που ποτέ δεν έχει δώσει σημεία ότι θα δαγκώσει,  εάν βρεθεί σε μια αγχωτική, φοβική κατάσταση, τότε μπορεί να αντιδράσει και να αμυνθεί.

Εκτός από φόβο ή απειλή για την ζωή τους, μπορούν να δαγκώσουν για να προστατεύσουν κάτι που είναι πολύτιμο για αυτούς, όπως τα κουτάβια τους, τον ιδιοκτήτη τους, την τροφή τους, το χώρο τους ή ένα παιχνίδι. Επίσης μπορεί να δαγκώσουν επειδή δεν αισθάνονται καλά (είναι άρρωστα, τραυματισμένα), οπότε όντας σε μειονεκτική θέση, έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για να αμυνθούν.

Τα σκυλιά, τέλος, θα μπορούσαν να δαγκώσουν και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ακόμα και ένα μικρό δάγκωμα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, που μπορεί να είναι διασκεδαστικό για το σκυλί, μπορεί να είναι επώδυνο για τους ανθρώπους.

Γνωρίζοντας τα παραπάνω και σεβόμενοι τις ανάγκες των σκύλων μπορούμε να συμβιώσουμε χωρίς δυσάρεστα περιστατικά.

Όσον αφορά τα δεσποζόμενα σκυλιά σημαντικό ρόλο στην πρόληψη του δαγκώματος είναι η κοινωνικοποίησή τους. Η έκθεση του κατοικίδιου ζώου σας σε διαφορετικές καταστάσεις επαφής με ανθρώπους και με άλλα σκυλιάτο βοηθά στο να αισθάνεται άνετα μαζί τους και να μην έχει το συναίσθημα της απειλής. Υποχρεωτικό (από τον νόμο) είναι να χρησιμοποιείτε πάντα το λουρί περιπάτου σε δημόσιους χώρους για να είστε σίγουροι για τον έλεγχο του. Εκτός από το ενδεχόμενο πρόστιμο, όσο υπάκουο και να είναι το σκυλάκι σας υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες που μπορούν να μετατρέψουν την βόλτα σας σε ατύχημα. Εκπαιδεύοντας τον εαυτό σας και όσους ασχολούνται με τον σκύλο σας να εφαρμόζετε σωστούς κανόνες χειρισμού του,  μηδενίζετε τον κίνδυνο να δαγκώσει το σκυλί σας.Αποφεύγονται σκληρά παιχνίδια με τα σκυλιά σας, τα οποία ενισχύουν οποιαδήποτε επιθετική συμπεριφορά. Αποφεύγουμε να τον εκνευρίζουμε ή επιβραβεύουμε αρνητικές συμπεριφορές.

Οι γενικοί κανόνες για αδέσποτα ή δεσποζόμενα σκυλιά είναι οι εξής:

– Έστω κι αν μας αρέσει να χαϊδεύουμε τα σκυλιά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο πως τα πλησιάζουμε, εάν δεν μας γνωρίζουν. Παρατηρούμε πάντα την στάση του σώματος του σκύλου. Σκύλος που στέκεται με το τρίχωμα ανορθωμένο, την ουρά ανάμεσα από τα πίσω πόδια, γλείφει επίμονα τη μύτη του, γαυγίζει, γρυλίζει ή τρέμει καθώς πλησιάζουμε, καλό είναι να τον αποφύγουμε. Σκύλοι μέσα σε αυλές, πίσω από φράκτες δεν πρέπει να πλησιάζονται.

– Δεν ενοχλούμε έναν σκύλο την ώρα  που κοιμάται ή την ώρα που τρώει.

– Δεν ενοχλούμε ένα σκυλί που είναι άρρωστο, δεν αισθάνεται καλά ή είναι τραυματισμένο.

– Δεν ενοχλούμε ούτε πλησιάζουμε μια σκύλα την ώρα που αναπαύεται με τα κουτάβια της.- Σεβόμαστε έναν σκύλο που παίζει και ειδικά όταν παίζει με το αγαπημένο του παιχνίδι. Δεν του το παίρνουμε με το ζόρι. Αν πρέπει οπωσδήποτε να το πάρουμε, το «ανταλλάσουμε» με κάτι που θα του κινήσει την προσοχή και θα το θέλει περισσότερο (λιχουδιά, καινούργιο παιχνίδι)

– Δεν ενοχλούμε τους σκύλους εργασίας ή κάποιο άλλο δεσποζόμενο σκύλο, όταν δεν είναι ο ιδιοκτήτης τους μπροστά.

– Αν θέλουμε να αποφύγουμε ένα σκύλο δεν του πετάμε αντικείμενα και δεν τον απειλούμε. Μιλάμε ήρεμα χωρίς φωνές και απομακρυνόμαστε και πάλι ήρεμα χωρίς να τρέχουμε.

– Αν είμαστε πάνω σε δίκυκλο και πλησιάζουμε σκύλο που μπορεί να μας κυνηγήσει, κόβουμε ταχύτητα, κατεβαίνουμε όταν θα πλησιάσουμε σε αυτόν, τον προσπερνάμε περπατώντας και συνεχίζουμε αφού έχουμε απομακρυνθεί λίγο από αυτόν.

– Αν θέλετε κάποιο αδέσποτο να σταματήσει να σας θεωρεί απειλή και να σας γαυγίζει, ταΐστε το! Η θετική σας συμπεριφορά θα έχει πολύ γρήγορα αποτελέσματα για την ήρεμη συμβίωσή σας.

– Αν δυσκολεύεστε να διδάξετε σωστή συμπεριφορά στο δικό σας σκύλο, απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό.

Το ένστικτό των ζώων είναι πάντα πολύ δυνατό. Η αγάπη μας προς αυτά μπορεί να τιθασεύσει και τα πιο άγρια ένστικτα όμως.

Πρόκειται για ένα οξείας εμφάνισης σύνδρομο, με ταχεία εξέλιξη, το οποίο χρειάζεται άμεση κτηνιατρική βοήθεια.

Εμφανίζεται συνήθως σε μεγαλόσωμους σκύλους με βαθύ θώρακα, όπως Great Dane (μεγάλος Δανός), Weimaraner, Saint Bernard (Αγ. Βερνάδου) , German Shepherd (Γερμανικός Ποιμενικός), Borzoi, Setter κ.ά.

Το αίτιο αυτού του συνδρόμου δεν είναι γνωστό. Πιθανολογείται να ευθύνεται η ύπαρξη χαλαρότητας των συνδέσμων του στομάχου, με αποτέλεσμα την κίνησή του. Επίσης γνωρίζουμε ότι η διάταση προηγείται της στροφής.

Παράγοντες Προδιάθεσης

Οι παράγοντες που προδιαθέτουν στην εμφάνιση του συνδρόμου αυτού είναι:

-Τα μεγάλα γεύματα μια φορά την ημέρα, είτε η κατάποση αέρα (αεροφαγία), είτε η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας νερού σε συνδυασμό με την έντονη άσκηση πριν ή μετά.

-Η κληρονομικότητα.

-Η ιδιοσυγκρασία του ζώου. Ζώα με μεγάλη νευρικότητα ή επιθετικότητα (που κινούνται πολύ) το εμφανίζουν συχνότερα.

-Επίσης έχει παρατηρηθεί συχνότερα σε σκύλους αρσενικούς, μέσης ή μεγάλης ηλικίας και μέσης θρεπτικής κατάστασης.

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, είναι ένα βαρύ στομάχι που αιωρείται και εύκολα μπορεί να συστραφεί.

Συμπτώματα

Τα πρώτα συμπτώματα που θα παρατηρήσει ο ιδιοκτήτης είναι διόγκωση στο μπροστινό μέρος της κοιλιάς του ζώου (η κοιλιά είναι σκληρή και πονάει), αποτυχημένες προσπάθειες για εμετό, αυξημένη σιελόρροια και απροθυμία για μετακίνηση ή σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις πλάγια κατάκλιση. Η αναπνοή είναι γρήγορη και κοφτή καθώς το στομάχι, που είναι γεμάτο αέρα, παρεμποδίζει τη σωστή λειτουργία του διαφράγματος, ο σφυγμός αδύναμος και οι βλεννογόνοι του αναιμικοί και στην συνέχεια έντονα ερυθροί ή μπλε. Εάν το ζώο δεν προσκομιστεί σε κάποιο κτηνιατρείο ή κτηνιατρική κλινική δυστυχώς καταλήγει εξαιτίας της κυκλοφορικής καταπληξίας (σοκ). Αυτό συμβαίνει επειδή με την συστροφή στόμαχου «στραγγαλίζονται» αγγεία δημιουργώντας κυκλοφορικές διαταραχές και παρεμποδίζοντας το αίμα να επιστρέψει στην καρδιά. Συγχρόνως το στομάχι μπορεί να συμπαρασύρει τον σπλήνα και να συστραφεί και αυτός.

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση μπορεί να χωριστεί σε τρία στάδια που μπορούν να γίνουν ταυτόχρονα ή με σειρά, ανάλογα την σοβαρότητα της κατάστασης και το ρίσκο μιας ενδεχόμενης νάρκωσης. Η προσκόμιση σε κτηνιατρείο είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη.

Αρχικά χορηγούνται στο ζώο ηλεκτρολύτες ενδοφλεβίως για να αντιμετωπιστεί η κυκλοφορική καταπληξία. Γίνεται προσπάθεια αποσυμπίεσης του στομάχου με οισοφαγικό καθετήρα ή με παρακέντηση της κοιλιάς. Στο τελευταίο στάδιο καλό είναι να ακολουθεί χειρουργική επέμβαση, στην οποία γίνεται η επανατοποθέτηση των οργάνων στη σωστή τους θέση (ανάταξη), εάν αυτό δεν έγινε στο προηγούμενο στάδιο και η στερέωση του στομάχου στα κοιλιακά τοιχώματα (γαστροπηξία). Η γαστροπηξία μειώνει την πιθανότητα επανεμφάνισης της στροφής χωρίς να αποτρέπει την εμφάνιση της διάτασης του στομάχου.

Μέτρα πρόληψης

Τι μπορούμε να κάνουμε όμως έτσι ώστε να μειώσουμε την πιθανότητα ο σκύλος μας να εμφανίσει εξ αρχής το σύνδρομο αυτό;

-Καλό είναι να χορηγούμε τροφή πολλές φορές την ημέρα (2-3) σε μικρά γεύματα.

-Να μην αφήνουμε το ζώο να πιει πολύ νερό 1 ώρα πριν ή μετά το γεύμα.

-Κατά την διάρκεια του γεύματος να μην στρεσάρεται  και πριν και μετά από αυτό να αποφεύγεται η έντονη άσκηση.

-Το μπολ της τροφής να βρίσκεται στην επιφάνεια του εδάφους και όχι σε κάποιο υπερυψωμένο σημείο.

-Τέλος ζώα που το έχουν εμφανίσει είναι καλό να μην μπαίνουν στην αναπαραγωγή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να το κληρονομήσουν στους απογόνους τους.

 

Μην ξεχνάτε αν παρατηρήσετε αιφνίδια διόγκωση της κοιλιακής κοιλότητας του σκύλου σας ζητήστε άμεση κτηνιατρική βοήθεια.

Μετά την κατανάλωση τροφής ή την πόση νερού το ζώο να μην ασκείται (όχι κυνήγι, όχι παιχνίδι…)

Τα πολλά μικρά γεύματα συνίστανται ιδιαιτέρως.

Μπελιβάνη Μαρία

Κτηνίατρος

Η Λοιμώδης Τραχειοβρογχίτιδα, που είναι γνωστή με το διεθνή όρο Kennel cough, είναι νόσος του αναπνευστικού συστήματος του σκύλου, εξαιρετικά υψηλής μεταδοτικότητας, η οποία σε παγκόσμια κλίμακα επηρεάζει ένα μεγάλο ποσοστό σκύλων τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Μεγαλύτερη ευαισθησία εμφανίζουν τα κουτάβια, τα ζώα σε ανοσοκαταστολή και τα ζώα σε συνθήκες συνωστισμού (κυνοκομεία, πανσιόν, κυνηγόσκυλα).

Αίτιο και μετάδοση

Η νόσος προκαλείται από διάφορους ιούς (CAV-2, Parainfluenza virus κ.α) και συχνά επιπλέκεται από βακτήρια (Bordetella bronchiseptica). Η μετάδοση της νόσου γίνεται αερογενώς, με σταγονίδια από τις αναπνευστικές εκκρίσεις των μολυσμένων σκύλων (π.χ. βήχας, φτέρνισμα), γι’ αυτό και είναι συχνότερη όταν υπάρχει συγκέντρωση μεγάλου αριθμού σκύλων. Παράγοντες του περιβάλλοντος, όπως το κρύο, η υγρασία και τα ρεύματα αέρος αυξάνουν την ευπάθεια του σκύλου στη Λοιμώδη Τραχειοβροχίτιδα. Ας σημειωθεί ότι οι ιοί απεκκρίνονται από τα ζώα που έχουν αναρρώσει για μία – δύο βδομάδες.

Κλινική εικόνα

Το κυριότερο σύμπτωμα που εμφανίζει ο σκύλος είναι ο βήχας, που συνήθως είναι ξηρός και με παροξυσμούς. Ο βήχας επιδεινώνεται όταν το ζώο τρέξει. Μπορεί επίσης να προκληθεί, με ελαφρά πίεση στην περιοχή του λάρυγγα. Πυρετός σπάνια υπάρχει και η διάθεση του ζώου για φαγητό και παιχνίδι δεν μειώνεται. Παρόλα αυτά, τα συμπτώματα μπορούν να παραταθούν, να επιδεινωθούν και να οδηγήσουν σε σοβαρή πνευμονία, με την ύπαρξη επιπλοκών.

Διάγνωση

Βασίζεται στην κλινική εικόνα. (ανορεξία, κακή διάθεση, βήχας, πιθανός πυρετός, μεταβολές χροιάς φωνής). Για την επιλογή του κατάλληλου αντιβιοτικού μπορεί να γίνει καλλιέργεια του ρινικού εκκρίματος.

Αντιμετώπιση

Κάποιες πολύ ήπιες περιπτώσεις έχουν την δυνατότητα να αποθεραπευτούν χωρίς κάποια φαρμακευτική αγωγή. Σε περίπτωση βακτηριακών επιπλοκών, όμως, συνιστάται η λήψη αντιβιοτικών για αρκετές ημέρες. Τα συμπτώματα αντιμετωπίζονται, όπου θεωρήσει ο κτηνίατρος ότι χρειάζεται, με αντιβηχικά, αντιπυρετικά ή και υποστηρικτική θεραπεία (οροί, οξυγόνο) σε πολύ βαριές περιπτώσεις.

Πρόληψη

Για την πρόληψη της νόσου γίνονται με μεγάλη επιτυχία εμβόλια κατά τον 3ο και 4ο μήνα της ζωής του ζώου και στη συνέχεια γίνονται εμβολιασμοί κάθε χρόνο εφ’ όρου ζωής (αναμνηστικές δόσεις). Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί αν πρόκειται το κατοικίδιο μας να φιλοξενηθεί σε κάποιο ξενοδοχείο σκύλων ή μαζί με άλλα σκυλιά, όπου ο εμβολιασμός θεωρείται απαραίτητος. Η νόσος δε μεταδίδεται στον άνθρωπο και δεν τίθεται θέμα για τη δημόσια υγεία. Σε χώρους όπου βρίσκονται πολλά ζώα, θα πρέπει να αποφεύγεται ο συνωστισμός, να απομονώνονται τα άρρωστα, να απολυμαίνονται τα κλουβιά και τα σκεύη συχνά και να αερίζονται σωστά οι χώροι. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η πρόληψη είναι πάντοτε καλύτερη της θεραπείας.

Καλό Φθινόπωρο!

Μπελιβάνη Μαρία, Κτηνίατρος

Οι σκνίπες,τα κουνούπια, οι ψύλλοι, οι κρότωνες (τσιμπούρια) και οι ψείρες είναι εξωπαράσιτα που μπορούν να προκαλέσουν στον σκύλο και την γάτα σοβαρά προβλήματα υγείας.Οι υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στη χώρα μας ευνοούν τη μετάδοση των παρασίτων. Γι’ αυτό οι αποπαρασιτώσεις είναι καλό να γίνονται καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Με τον ερχομό της Άνοιξης και την άνοδο της θερμοκρασίας, η ανάγκη εφαρμογής τακτικών αποπαρασιτώσεων στα κατοικίδιά μας γίνεται ακόμα πιο επιτακτική. Πάμε να δούμε τα κυριότερα εξωπαράσιτα και τα προβλήματα που δημιουργούν.

Οι σκνίπες είναι υπεύθυνες για τη νόσο λεϊσμανίαση ή αλλιώς Καλααζάρ. Κυκλοφορούν μετά τη δύση του ηλίου και μεταφέρουν το παράσιτο της λεϊσμανίασης από τους σκύλους που νοσούν στους υγιείς. Τα συμπτώματα της νόσου μπορούν να εμφανιστούν σε χρονικό διάστημα που κυμαίνεται από ένα μήνα έως και αρκετά χρόνια. Οι δερματικές αλλοιώσεις, η απώλεια βάρους, η διόγκωση των λεμφαδένων είναι μερικά από αυτά.

Οι κρότωνες ή αλλιώς τσιμπούρια, ζουν σε περιοχές με βλάστηση και πηδούν στα κατοικίδιά μας όταν αυτά περάσουν από δίπλα τους. Μοιάζουν πολύ με μικροσκοπικές αράχνες. Ζουν πίνοντας αίμα. Οι ασθένειες που μεταδίδονται από τους κρότωνες είναι πιροπλάσμωση, ερλιχίωση, αναπλάσμωση και νόσος Lyme στους σκύλους και η αιμομπαρτονέλλωση στις γάτες.

Οι ψύλλοιέχουν καφέ χρώμα, τρέφονται επίσης με αίμα και συνήθως  τρέχουν πολύ γρήγορα μέσα στο τρίχωμα των ζώων. Έχουν αρκετά μεγάλο άλμα και γεννούν τα αυγά τους πάνω στα κατοικίδιά μας, τα οποία πέφτουν στο περιβάλλον και το μολύνουν. Οι ψύλλοι δημιουργούν δερματικές αλλοιώσεις, αλλεργική δερματίτιδα, αναιμία, εντερικές παρασιτώσεις σε σκύλους και γάτες και ευθύνονται για την μετάδοση τηςαιμομπαρτονέλλωσης στις γάτες.

Τα κουνούπια είναι υπεύθυνα για την μετάδοση του παράσιτου Dirofilariaimmitis, του λεγόμενου «σκουληκιού της καρδιάς». Αγαπάει το θερμό και υγρό περιβάλλον και δραστηριοποιείται πιο έντονα το σούρουπο.

Με ποιο τρόπο μπορούμε να προστατεύσουμε τα κατοικίδιά μας;

Στο εμπόριο υπάρχουν πολλά φάρμακα για προστασία από τα εξωπαράσιτα, κάποια έχουν την ιδιότητα να τα απωθούν και κάποια να τα θανατώνουν, όπως και συνδυασμοί τους. Κυκλοφορούν σε διάφορες μορφές όπως αμπούλες (spot-on), spray, αντιπαρασιτικά περιλαίμια, χάπια και σκόνες. Το ποιο εμπορικό σκεύασμα θα χρησιμοποιήσετε, θα το αποφασίσετε με τον κτηνίατρό σας, ανάλογα το περιβάλλον όπου ζει το ζωάκι σας, πόσο συχνά κάνει μπάνιο και την συχνότητα που μπορείτε να το χρησιμοποιείτε.

Οι αμπούλες πρέπει να εφαρμόζονται κάθε μήνα, στο δέρμα της ράχης, σε δύο ή τρία σημεία. Σημαντικό είναι να τηρούνται οι ενδείξεις που είναι σχετικές με το μπάνιο, επειδή η δραστική ουσία χρησιμοποιεί τη λιπαρότητα του δέρματος για να δράσει και να καλύψει όλη την επιφάνεια του σώματος.

Τα αντιπαρασιτικά περιλαίμια πρέπει να είναι σε καλή επαφή με το λαιμό του ζώου, ώστε η δραστική ουσία να διαχέεται σε όλο το σώμα του. Κάποια ίσως να χρειάζεται να τα αφαιρούμε όταν θέλουμε να πλύνουμε το ζωάκι μας, ώστε αυτό να μην αποδυναμώνεται. Κάθε κολάρο έχει την δικό του χρονικό διάστημα δράσης (ενός μήνα, 4 μηνών ή 7-8 μηνών)

Με τα sprayφροντίζουμε να βρέξουμε πολύ καλά όλο το σώμα, αποφεύγοντας την περιοχή των ματιών. Χρησιμοποιούμε πάντα γάντια και φροντίζουμε για τον καλό αερισμό του χώρου.

Τα χάπια είναι μια σχετικά καινούργια μορφή αποπαρασίτωσης για εξωπαράσιτα. Διαρκούν 1 ή 3 μήνες, ανάλογα το σκεύασμα και είναι απολύτως ασφαλή, για τα κατοικίδιά μας. Συνήθως συνδυάζονται και με άλλα σκευάσματα για να αυξήσουμε την προστασία από τα εξωπαράσιτα.

Προσοχή δεν κάνουν όλα τα σκευάσματα για τις γάτες, κάποια είναι θανατηφόρα με την εφαρμογή τους.

Τέλος καλό είναι να ξέρουμε ότι η εφαρμογή ή η προσπάθεια αποπαρασίτωσης με σκόρδα, μηλόξυδο, πετρέλαιο κτλ δεν έχουν αποτέλεσμα, μπορεί να προκαλέσουν αρκετά προβλήματα στην υγείας του ζώου σας, όπως δερματοπάθειες, μη σωστή κάλυψη με αποτέλεσμα την μετάδοση ασθενειών κτλ.

Τα χρόνια έρευνας που έχει η κάθε εταιρία για τα σκευάσματά της και η σωστή ενημέρωση από τον κτηνίατρό σας είναι το κλειδί για την σωστή πρόληψη.

Η νόσος αυτή πήρε το όνομα της από τον υπεύθυνο ιό, ο οποίος ανήκει στην οικογένεια των Parvo-ιών. Θεωρείται μία από τις λίγες νόσους με υψηλό ποσοστό θνησιμότητα από την στιγμή που θα εκδηλωθεί. Είναι γνωστή με πληθώρα ονομάτων όπως τύφος, λοιμώδης γαστρεντερίτιδα, παρβοΐωση, παρβοεντερίτιδα, λοιμώδης εντερίτιδα, αιμορραγική γαστρεντερίτιδα κ.ά.. Ο υπεύθυνος ιός είναι ανθεκτικός στο περιβάλλον και μπορεί να επιβιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Λόγω αυτής της ιδιότητάς του είναι πολύ εύκολο να μεταδοθεί μέσω τριχών, παπουτσιών ή άλλων αντικειμένων που έχουν έρθει σε επαφή με τον ιό και που ο σκύλος μπορεί να δαγκώσει ή να γλείψει. Το μοναδικό απολυμαντικό που φαίνεται να εξοντώνει τον ιό είναι το διάλυμμα χλωρίνης 1:30.

Προσβάλλει κυρίως τα ανεμβολίαστα σκυλιά, συνήθως ηλικίας 6 εβδομάδων μέχρι 6 μηνών, αλλά πολλές φορές και μεγαλύτερα. Ο άνθρωπος δεν κινδυνεύει. Φυλές με προδιάθεση εκδήλωσης της σοβαρής μορφής της νόσου είναι κυρίως τα Rottweiler, Doberman pincher, German shepherd, Siberian husky, American pit bull terrier και Labrador retriever. Άλλοι παράγοντες που προδιαθέτουν είναι η συνύπαρξη εντερικών παρασίτων και η διαβίωση σε ανθυγιεινούς-συνωστισμένους χώρους.

Ο ιός διασπείρεται με τα κόπρανα του μολυσμένου σκύλου.Έτσι προσλαμβάνεται από υγιείς σκύλους πολλαπλασιάζεται στις αμυγδαλές καιμπαίνει στην κυκλοφορία του αίματος με τελική κατάληξη στομάχι και έντερο. Πρέπει να αναφέρουμε ότι σε κουτάβια πολύ μικρής ηλικίας (μερικών εβδομάδων), ο ιός συχνά προσβάλει το μυοκάρδιο και τότε η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη, με ποσοστό αιφνίδιου θανάτου να πλησιάζει το 100%.

Αρχικά η μόλυνση του είναι αφανής. Αυτό σημαίνει ότι το ζώο, ενώ νοσεί, δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα. Η κλασσική εικόνα που παρουσιάζει το ασθενές ζώο, είναι αδιαφορία για το περιβάλλον, υπνηλία, ανορεξία, κατήφεια. Στη συνέχεια θα κάνουν την εμφάνισή τους οι έμετοι και οι διάρροιες, οι οποίες συχνά είναι αιμορραγικές και πάντα δύσοσμες. Ο πυρετός είναι ασταθής. Η αφυδάτωση του ζώου, έντονη και συνεχώς αυξανόμενη. Η χρονική διάρκεια της νόσου κυμαίνεται από 3 έως 5 ημέρες. Ο ιός αποβάλλεται με τα κόπρανά από την πρώτη ημέρα της μόλυνσης μέχρι και μετά από 2 εβδομάδες.

Η διάγνωση στηρίζεται στις πληροφορίες από το ιστορικό του ζώου, στην κλινική εικόνα και στις εργαστηριακές εξετάσεις (γενική αίματος, βιοχημικές και ανοσολογικές εξετάσεις). Κάθε ζώο που δεν έχει ολοκληρώσει το πρόγραμμα εμβολιασμού και εμφανίσει σοβαρή γαστρεντερίτιδα, είναι ύποπτο για ιογενή παρβοεντερίτιδα.

Το ζώο που νοσεί από ιογενή παρβοεντερίτιδα, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως κατεπείγον περιστατικό. Η άμεση χορήγηση ορών, ενισχυτικών του οργανισμού, αντιβίωσης και αντιεμετικών θεωρείται κάτι περισσότερο από αναγκαία. Η χορήγηση κάθε φαρμάκου πρέπει να γίνεται με ενέσιμο τρόπο. Δυστυχώς, δεν υπάρχει θεραπεία που να σκοτώνει τον ιό ή να μας απαλλάσσει από αυτόν. Για το λόγο αυτό και η θεραπευτική αγωγή έχει μορφή υποστηρικτικής αγωγής. Τα αντιβιοτικά που χορηγούμε δεν καταπολεμούν τον ίδιο τον ιό, αλλά προστατεύουν το ασθενές ζώο από τυχόν επιπλοκές που προκαλούνται λόγω της πτώσης του ανοσοπιητικού του. Θεραπεία εφαρμόζεται σε οργανωμένα κτηνιατρεία και κτηνιατρικές κλινικές και αυτό γιατί το ζώο πρέπει να βρίσκεται υπό συνεχή κτηνιατρική επίβλεψη.

Αρκετά σημαντικό είναι, τα ζώα που νοσούν από ιογενή παρβοεντερίτιδα, να είναι απομονωμένα από τους άλλους σκύλους. Όσοι έρχονται σε επαφή με τα νοσούντα ζώα να μην έρχονται σε επαφή με άλλα ζώα και να τηρούν πολύ αυστηρά κανόνες υγιεινής. Τα ανεμβολίαστα ζώα να είναι απομονωμένα από τα υπόλοιπα μέχρι να ολοκληρωθεί ο εμβολιασμός τους. Δυστυχώς τα ανεμβολίαστα ενήλικα ζώα μπορεί να προσβληθούν ασυμπτωματικά ή με ελαφριά συμπτώματα, διασπείροντας όμως τον ιό. Ο ένας και μοναδικός τρόπος πρόληψης είναι ο έγκαιρος και σωστός εμβολιασμός.

Μπελιβάνη Μαρία

κτηνίατρος

Τι είναι;

Αιματουρίαονομάζουμε την κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός αποβάλλει ούρα που περιέχουν αίμα. Είναι σύμπτωμα και όχι πάθηση.Υπάρχει η ανώδυνη και η επώδυνη αιματουρία, η τελική (αίμα στο τέλος της ούρησης) και η αρχική (στην αρχή της ούρησης). Ακόμη υπάρχει και η ολική αιματουρία(αίμα σε όλες τις φάσεις ούρησης).Η πάθηση αυτή έχει πολλές αιτιολογίες, από προβλήματαστο ουροποιητικό και από άλλες παθήσεις τις οποίες θα αναλύσουμε παρακάτω.

 

Ποια είναι τα αίτια;

Όταν η αιτιολογία εντοπίζεται στα νεφρά, μπορεί να οφείλεται σε παθήσεις όπως η κυστική νόσος των νεφρών, η νεφρολιθίαση ή κάποιο νεόπλασμα. Επίσης μπορεί να οφείλεται σε μολυσματικές νόσους, όπως πχ. λεπτοσπείρωση ή παρασιτικές, όπως πχ Capillaria plica. Τέλος η αιματουρία μπορεί να οφείλεται σε τραυματισμό των νεφρών ή να είναι ιδιοπαθής.

Από το υπόλοιπο ουρογεννητικό μπορεί να οφείλεται σε ανατομικές ανωμαλίες, τραυματισμούς, νεοπλασίες (σε αυτές περιλαμβάνουμε και το αφροδίσιομεταδοτικό νεόπλασμα), λιθιάσεις της ουροδόχου κύστης, παρασιτώσεις, υπερτροφία του προστάτη στα αρσενικά, μικροβιακές ή μυκητιακές μολύνσεις. Στα θηλυκά το αίμα κατά την διάρκεια του οίστρου ή της λοχείας είναι φυσιολογικό, για όσο καιρό αυτά διαρκούν.

Εκτός από το ουροποιητικό, για την αιματουρία, μπορεί να ευθύνονται συστηματικά νοσήματα ή παθήσεις που επηρεάζουν την γενικότερη υγεία του ζώου. Διαταραχές στην πηκτικότητα του αίματος αυξάνουν την αιμορραγική διάθεση, οπότε μπορεί να εμφανιστεί αιματουρία. Αυτές τις προκαλούν αυτοάνοσα νοσήματα που μπορεί να καταστρέψουν κύτταρα του αίματος ή νεοπλασίες που δρουν με τον ίδιο τρόπο.Επίσης η δηλητηρίαση από δικουμαρόλη (ποντικοφάρμακα), κάποια φάρμακα, ή συστηματικά νοσήματα που προκαλούν θρομβοκυτταροπενίες, όπως πχ η ερλιχίωση, μπορεί να είναι οι αιτίες. Ακόμα οι αιμορραγίες στο ουροποιητικόμπορεί να οφείλονταιστις αγγειίτιδες. Νοσήματα όπως πχ η Λεϊσμανίωση (το γνωστό μας Καλααζάρ) μπορούν να τις προκαλέσουν, όπως και αυτοάνοσα ή ενδοκρινικά νοσήματα (πχ. διαβήτης) κ.ά.

Μετά από ιατρικούς χειρισμούς όπως πχ μετά από κυστοκέντηση, καθετηριασμό ή χειρουργικές επεμβάσεις στο ουρογεννητικό είναι φυσιολογικό να αναμένουμε αιματουρία.

 

Πως γίνεται η διάγνωση;

Βασίζεται:

-στη γενική κλινική εξέταση (εύρεση και άλλων συμπτωμάτων συστηματικών νόσων)

-στη γενική εξέταση ούρων με μικροσκόπηση, έλεγχο πρωτεϊνών και διάφορων βιοχημικών δεικτών (πχ. έλεγχος κρυσταλλουρίας σε ουρολιθίαση),

-στην καλλιέργεια ούρου(ουρολοιμώξεις),

-στην γενική εξέταση αίματος(αιματοκρίτης, αιμοπετάλια,παράγοντες πήξης,χρόνοςπροθρομβίνης-PT και χρόνος ενεργοποιημένης μερικής θρομβοπλαστίνης- ΑΡΤΤ),

-σε βιοχημικές εξετάσεις αίματος (πχ έλεγχος νεφρικής λειτουργίας – αζωθαιμίας).

-σε ορολογικές εξετάσεις αίματος (πχ. για ερλιχίωση, λεϊσμανίωση, λεπτοσπείρωση)

-σε απεικονιστικές μεθόδους (ακτινογραφία σε σκιαγραφικό ή χωρίς, υπερηχογράφημα, κυστεοσκόπηση, κολποσκόπηση για έλεχο λιθιάσεων ή νεοπλασμάτων)

-βιοψία (έλεγχος για κυστίτιδα, νεοπλασίες ουρογεννητικού)

-στα αρσενικά περιλαμβάνεται και η εξέταση σπέρματος και αίματος για αποκλεισμό προστατικής νόσου.

 

Συμπέρασμα:

Ακριβώς επειδή τα αίτια της αιματουρίας μπορεί να είναι πολλά και διαφορετικά, σωστό είναι, με το που θα διαπιστώσετε αυτό το σύμπτωμα, να απευθυνθείτε στον/στην κτηνίατρό σας. Έτσι μπορείται να προλάβετε νοσήματα που μπορεί να απειλούν σοβαρά την υγεία του μικρού σας φίλου!

Η ακμή στις γάτες είναι μια αρκετά συνηθισμένη κατάσταση και μπορεί να κάνει την εμφάνισή της σε οποιαδήποτε ηλικία. Στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζεται στο πηγούνι της γάτας μας ή στο κάτω χείλος της. Υπάρχουν φορές που με δυσκολία την παρατηρούμε, αλλά και φορές που φτάνει σε σημείο να είναι αρκετά εμφανής και οδυνηρή.
Οι αιτίες πρόκλησης ακμής στην γάτα δεν έχουν εξακριβωθεί πλήρως. Πολλοί κάνουν λόγο για ιδιοπαθή διαταραχή. Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποιες υποθέσεις. Βάσει αυτών των υποθέσεων, η ακμή μπορεί να προκληθεί από ορμονικές μεταβολές, ακατάλληλη περιποίηση, τροφικές αλλεργίες, έντονο άγχος, λοιμώξεις του ανωτέρου αναπνευστικού, χαμηλό ανοσοποιητικό, ή/και από την χρήση πλαστικών μπολ.
Η όψη της ακμής ομοιάζει με βρωμιά, η οποία χαρακτηρίζεται από μικρά μαύρα στίγματα. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις ομοιάζει με μεγάλα διογκωμένα σπυράκια (με πύον ή χωρίς), τα οποία -σε πολλές περιπτώσεις- είναι επώδυνα για την γατούλα μας.
Στο δέρμα του πηγουνιού της γάτας, υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός σμηγματογόνων αδένων, οι οποίοι συνδέονται με τα θυλάκια της τρίχας. Σε περιπτώσεις ακμής, τα θυλάκια φράζουν με μαύρο ελαιούχο σμήγμα, σχηματίζοντας σπυράκια.
Σε σοβαρές περιπτώσεις ακμής του πηγουνιού, μπορεί να αναπτυχθεί οίδημα και απώλεια τριχών. Μπορεί επίσης να προκληθεί έντονη φαγούρα και στη συνέχεια επιπλέον τραυματισμός, λόγω της έντονης τάσης της γάτας να ξύνει την συγκεκριμένη περιοχή.
Σε περίπτωση που η ακμή της γάτας μας οφείλεται σε ορμονικούς λόγους και διαταραχές, χορηγούνται ορμονικά σκευάσματα, η επιλογή των οποίων θα πρέπει να γίνει με καθοδήγηση και μεγάλη προσοχή, διότι η χορήγηση ορμονών μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες ή ακόμα και επικίνδυνες παρενέργειες. Ο κτηνίατρος μας είναι ο πλέον κατάλληλος, ώστε να μας συμβουλεύσει διεξοδικά.
Ένας από τους συχνότερους λόγους ακμής της γάτας μας είναι η συνεχής χρήση πλαστικών μπολ για το φαγητό & το νερό της. Τα μπολάκια που μπορούμε άφοβα να χρησιμοποιούμε είναι μπολ ανοξείδωτα, γυάλινα ή κεραμικά και πορσελάνινα. Πάνω από όλα πρέπει να είμαστε τυπικοί και με τον σωστό καθαρισμό των μπολ, προκειμένου να τηρούνται σωστές συνθήκες υγιεινής και να αποφεύγονται ανάλογα περιστατικά.
Ο τρόπος αντιμετώπισης των στιγμάτων αυτών γίνεται με την χρήση κατάλληλων αλοιφών, θερμών επιθεμάτων, χρήση ειδικών σαμπουάν ή/και με τοπικό πλύσιμο με ειδικά σκευάσματα. Ο κτηνίατρος μας μπορεί να μας συμβουλεύσει σχετικά με τον καταλληλότερο τρόπο θεραπείας, καθώς η κάθε περίπτωση είναι μεμονωμένη και χρήζει διαφορετικής εκτίμησης και αντιμετώπισης. Σε περίπτωση πολύ έντονης μόλυνσης, η χορήγηση αντιβιοτικών είναι συχνή.
Η εμφάνιση της ακμής μπορεί να εκδηλωθεί μία και μοναδική φορά καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής της γάτας, καθώς όμως και επαναλαμβανόμενες φορές. Η ακμή δεν είναι κάτι απειλητικό για την υγεία της γάτας μας, αλλά είναι κάτι που αρκετά εύκολα μπορούμε να αποφύγουμε, οπότε καλό θα είναι να υπάρχει η κατάλληλη πρόληψη έτσι ώστε να μην υπάρχει ενόχληση.

Ή αλλιώς το AIDS της γάτας. Αν και ακούγεται τρομαχτικό, συχνά δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο μπορεί να φανταζόμαστε. Ο ιός που είναι υπεύθυνος για την νόσο, FIV για συντομία, ανήκει στην ίδια οικογένεια ιών που προκαλούν το AIDS στον άνθρωπο, αλλά η νόσος της ανοσοανεπάρκειας της γάτας δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο. Η νόσος έχει παρόμοιες συνέπειες στην υγεία της γάτας, όπως η νόσος του ανθρώπου. Ο ιός επιτίθεται στο ανοσοποιητικό σύστημα, με αποτέλεσμα ο οργανισμός να μην μπορεί να ανταπεξέλθει σε νόσους και λοιμώξεις. Ο πιθανός θάνατος του ζώου που νοσεί, δεν οφείλεται στον ιό της ανοσοανεπάρκειας, αλλά στις δευτερεύουσες λοιμώξεις. Δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις οι γάτες που νοσούν μπορούν να φτάσουν σε μεγάλη ηλικία με την κατάλληλη φροντίδα.

Η νόσος μεταδίδεται με το αίμα και το σάλιο. Ο συνηθισμένος τρόπος μετάδοσης είναι μέσω δαγκωνιών ή γρατζουνιών. Για αυτό τον λόγο οι μη στειρωμένοι γάτοι που ζουν έξω κινδυνεύουν περισσότερο. Ο FIV βρίσκεται και στο γάλα, οπότε υπάρχει η πιθανότητα να μεταδοθεί από την γατομαμά στα μικρά της με τον θηλασμό. Ανάμεσα σε γάτες που ζουν στο ίδιο σπίτι, οι οποίες έχουν την συνήθη επαφή (χωρίς τσακωμούς), δεν είναι συχνή η μετάδοση.

Η μόλυνση έχει τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο ο ιός προκαλεί μολύνσεις, πυρετό και πρησμένους λεμφαδένες. Στο δεύτερο στάδιο ο ιός μένει στην αφάνεια και η γάτα είναι φαινομενικά υγιής. Από το στάδιο ονομάζεται υποκλινικό και μπορεί να έχει διάρκεια μήνες έως χρόνια. Στο τρίτο και τελευταίο στάδιο, η γάτα υποφέρει από συνεχείς λοιμώξεις. Ο μέσος όρος ζωής είναι περίπου ένας χρόνος σε αυτό το στάδιο.

Η διάγνωση γίνεται από το ιστορικό, τα κλινικά συμπτώματα και τις αιματολογικές εξετάσεις. Η γάτα που νοσεί ταλαιπωρείται με διάφορα νοσήματα και παθολογικές καταστάσεις. Ανάμεσα σε αυτά είναι η αναιμία, η φλεγμονή των ούλων και του στόματος, ο καρκίνος και διάφορες δερματολογικές μολύνσεις. Κάποιες γάτες μπορεί να εμφανίζουν νευρολογικά συμπτώματα, όπως επιληπτικές κρίσεις, έλλειψη ισορροπίας, άνοια και διαταρραχές συμπεριφοράς. Τις περισσότερες φορές οι γάτες φαίνονται απολύτως υγιείς, κάτι που δυσκολεύει την διάγνωση. Με τις αιματολογικές εξετάσεις βρίσκουμε αντισώματα έναντι του ιού, κάτι που δηλώνει πως υπάρχει μόλυνση. Σε περίπτωση που ελέγξουμε γατάκια που θηλάζουν, υπάρχει η πιθανότητα, αν προέρχονται από μαμά που νοσεί, να βγουν θετικά χωρίς να είναι. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι καλό να κάνουμε έναν επανέλεγχο σε έξι μήνες, όπου θα έχουν φύγει από τον οργανισμό τους τα μητρικά αντισώματα. Φυσικά, εκτός από την ανοσολογική εξέταση, στις γατούλες που είναι θετικές, είναι σωστό να προχωρίσουμε και σε άλλες εξετάσεις για να ελέγξουμε την γενική κατάσταση του ζωού.

Όπως έχουμε ήδη πει, δυστυχώς, το AIDSτης γάτας, δεν έχει κάποια θεραπεία. Εάν η θετική γατούλα δεν έχει κάποια κλινικά συμπτώμτα, δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι. Σε αντίθετη περίπτωση, ανάλογα με την συμπτωματόλογία, δίνουμε την κατάλληλη αγωγή, έτσι ώστε να μειώσουμε τον κίνδυνο από τις δευτερεύουσες λοιμώξεις. Αντιβιoτικά, σωστή διατροφή, τακτική αντιπαρασιτική αγωγή και πιθανά ενίσχυση με οροθεραπεία, είναι μερικές αγωγές που χρειάζονται συνήθως οι γατούλες με ανοσοανεπάρκεια.

Σε γενικές γραμμές έχοντας μια γατούλα με ανοσοανεπάρκεια, μπορούμε να απολαύσουμε την συντροφιάς της, σαν αυτή να μην έχει κάποιο πρόβλημα, αρκεί να έχουμε στον νου μας 2-3 κανόνες. Είναι καλό να πηγαίνουμε 1-2 φορές στον κτηνίατρο για εξέταση και εκτίμηση της υγείας της γατούλας μας. Αν χρειάζεται αγωγή, αυτή πρέπει νατην ακολουθούμε πιστά και αν έχουμε πρόβλημα ή αν τα συμπτώματα γίνονται πιο έντονα ή πληθαίνουν να ενημερώνουμε τον κτηνίατρό μας. Να ελέγχουμε το βάρος και να της παρέχουμε πολύ καλή ποιότητα τροφής.

Ως πρόληψη δεν υπάρχει κάποιο εμβόλιο για τον ιό στην Ελλάδα. Η μόνη πρόληψη είναι να μην έρθει σε επαφή το γατάκι σας με κάποια μολυσμένη γάτα, και συγκεκριμένα να μην τσακωθεί με αυτή. Είναι καλό λοιπόν να στειρώνετε τα γατάκια σας, έτσι ώστε να μην τσακώνονται κατά την περίοδο του ζευγαρώματος  και να τα κρατάτε εντός σπιτιού. Αν και ο ιός δεν είναι εύκολο να μεταδοθεί αλλιώς , εάν έχετε μεγάλο πληθυσμό γατιών στο σπίτι σας, είναι καλό να χωρίσετε όσα είναι οροθετικά. Εάν αυτό δεν γίνεται, ας έχετε στο νου, ότι υπάρχει ένας μικρός κίνδυνος μετάδοσης. Εάν θέλετε να βάλετε ένα καινούργιο γατάκι σπίτι σας, εξετάστε το για AIDS, απομονώστε το για τρεις μήνες για επαναλάβετε το τεστ. Γάτες που είναι αρνητικές σε δύο διαδοχικά τεστ με απόσταση τριών μηνών θεωρούνται ελεύθερες του ιού. Κάποιες γάτες υπάρχει περίπτωση να βγουν θετικές στο τεστ αν είναι πρόσφατα εμβολιασμένες. Οπότε είναι καλό να κάνετε το τεστ πριν τον εμβολιασμό ή αρκετούς μήνες μετά.

Η Ιογενής Λευχαιμία της γάτας είναι ένα σοβαρό νόσημα που αφορά των πληθυσμό των γατιών, και αποτελεί ένα πολύ συχνό αίτιο θανάτου στην γάτα.

Αίτιο και μετάδοση

Οφείλεται σε ρετροϊό, οικογένεια στην οποία ανήκει και ο ιός της επίκτητης ανοσοανεπάρκειας της γάτας (FIV) ή ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV). Προσβάλει το λεμφικό σύστημα της γάτας και την καθιστά ευαίσθητη σε λοιμώξεις, ενώ ευθύνεται και για την ανάπτυξη όγκων.

Ο ιός βρίσκεται στο σάλιο, τις οφθαλμικές και ρινικές εκκρίσεις, τα ούρα, τα κόπρανα, το γάλα και το αίμα των ασθενών, ενώ μπορεί να μεταδοθεί και διαπλακουντίως. Αυτό σημαίνει ότι η μετάδοση μπορεί να γίνει με:

Δαγκώματα μεταξύ των γατιών

Τον αλληλοκαθαρισμό με τη γλώσσα

Μέσω μολυσμένων δοχείων άμμου, τροφής-νερού

Με μετάγγιση αίματος

Με το φτάρνισμα.

Από την μητέρα του κατά την διάρκεια της κυοφορίας (σε αυτή την περίπτωση μπορεί η μητέρα να αποβάλλει ή να επαναρροφήσει τα έμβρυα) ή τον θηλασμό.

Κλινική εικόνα

Είναι νόσος χρόνιας ή διαλείπουσας μορφής η οποία προκαλεί ανοσοκαταστολή. Ένα μεγάλο ποσοστό γατιών που προσβάλλονται από τον ιό είναι σε θέση να αναπτύξουν ανοσία και να αντιμετωπίσουν τον ιό. Μια δεύτερη κατηγορία αναπτύσσει ανοσία και περιορίζει τον ιό, αλλά όταν υποβληθεί σε στρες ή σε ανοσοκατασταλτική θεραπεία είναι δυνατό να νοσήσει. Τέλος μια τρίτη κατηγορία γατιών δεν είναι ικανή να εμφανίσει ανοσία και έκθεση τους στον ιό συνεπάγεται ότι το γατάκι θα νοσήσει.

Μπορεί να εμφανιστεί με πολλά διαφορετικά συμπτώματα, τα πιο συνήθη από τα οποία είναι δύσπνοια, λήθαργος (αναιμία), ανορεξία, πυρετός, διάρροια, ουλίτιδα, στοματίτιδα, απώλεια βάρους και αποστήματα που δεν επουλώνονται. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι 30% των γατιών που προσβάλλονται από τον ιό της λευχαιμίας εμφανίζει ανάπτυξη νεοπλασίας (καρκίνος) με πιο συχνό το λέμφωμα. Η νόσος μπορεί να διαρκέσει και 3,5 χρόνια με κατάληξη το θάνατο του ζώου. Το ποσοστό θνησιμότητας ανέρχεται στο 80-90%.

Σημαντικό επίσης είναι να αναφερθεί το γεγονός ότι υπάρχουν γάτες φορείς του ιού, χωρίς την παραμικρή συμπτωματολογία.

Διάγνωση

Αφού συνδυαστούν τα ευρήματα της γενικής φυσικής εξέτασης και του ιστορικού της γάτας, θα καθοριστούν τα αιματολογικά και βιοχημικά τεστ που είναι αναγκαία. Ο κτηνίατρος σας μπορεί με μια ειδική εξέταση αίματος να διαπιστώσει αν το γατάκι σας είναι φορέας του ιού.

Αντιμετώπιση

Δεν υπάρχει θεραπεία για την ιογενή λευχαιμία της γάτας. Περιοριζόμαστε στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της νόσου και την καταπολέμηση των δευτερογενών λοιμώξεων (εμβολισμός για άλλα νοσήματα, αποπαρασιτισμό κ.ά.). Αν έχετε και άλλες γάτες που δεν νοσούν θα πρέπει να τις απομονώσετε από τις ασθενείς και να έχετε ξεχωριστά δοχεία τροφής, νερού και άμμου. Επίσης οι ασθενείς δεν θα πρέπει να βγαίνουν έξω αφενός διότι αποτελούν απειλή για τις άλλες γάτες και αφετέρου αυξάνεται η πιθανότητα προσβολής από λοιμώξεις.

Η δημόσια υγεία προς το παρόν δεν απεδείχθη ότι απειλείται.

Πρόληψη

Ο ιός είναι ευαίσθητος και ανίκανος να επιζήσει για περισσότερο από μία εβδομάδα στο περιβάλλον ακόμη και χωρίς να λάβετε μέτρα. Αδρανοποιείται εύκολα από οικιακά καθαριστικά, οινόπνευμα, χλωρίνη, θερμότητα, ξηρασία.

Τα μικρά γατάκια θα πρέπει να ελέγχονται μετά την ηλικία των 16 εβδομάδων. Ο μόνος τρόπος πρόληψης είναι η διατήρηση κάθε γάτας μέσα στο σπίτι και ο ετήσιος εμβολιασμός του ζώου. Εμβολιάζονται μόνον όσες γάτες είναι καθαρές από τον ιό. Το τεστ της λευχαιμίας πραγματοποιείται κάθε 6 ή 12 μήνες για προληπτικούς λόγους.

Ως ομάδες μεγάλης επικινδυνότητας θεωρούνται:

Τα αδέσποτα γατιά

Τα γατιά ιδιοκτητών που έστω και περιστασιακά διαβιούν έξω από το σπίτι και έρχονται σε επαφή με γάτες φορείς του ιού

Γάτες εκτροφείων ή ιδιοκτητών που έχουν πολλά ζώα, όταν μεταξύ αυτών βρίσκονται φορείς του ιού. Το πρόβλημα προκύπτει όταν στις κοινότητες αυτές των γατιών εισέρχονται γατιά χωρίς να έχουν ελεγχθεί.

Περισσότεροαπότο 30% τωνγατιώνθα αναπτύξουν νεφρική ανεπάρκεια κάποια στιγμή στη ζωή τους, καθώς μεγαλώνουν. Μετάτηνηλικίατων 15 οιμισέςαπό αυτές θα υποφέρουν από χρόνια νεφρική νόσο.

Τα νεφρά είναι ένα σημαντικό όργανο για τον οργανισμό. Βοηθάει στην διατήρηση της σωστής πίεσης του αίματος, ρυθμίζει την ποσότητα των υγρών στο σώμα και την χημική τους σύσταση. Παράγει ορμόνες και ένζυμα σημαντικά για την σωστή λειτουργία του οργανισμού και συμβάλει στην δημιουργία ερυθρών αιμοσφαιρίων. Τέλος φιλτράρει το αίμα και απορρίπτει τοξίνες και «σκουπίδια» που παράγονται από τις μεταβολικές διαδικασίες.Όταν σταματούν να λειτουργούν φυσιολογικά τα νεφρά τότε το αίμα σταματά να φιλτράρεται σωστά οπότε συσσωρεύονται οι τοξίνες και χαλάει η σωστή ισορροπία των ιχνοστοιχείων και των ηλεκτρολυτών.

Για κάποιες ράτσες όπως οι Περσικές, οι Ιμαλαΐων και οι Βρετανικές Κοντότριχες, η νεφρική νόσος είναι κληρονομική. Στην μεγαλύτερη πληθώρα των περιστατικών πάντως η νεφρική νόσος είναι επίκτητη και χωρίζεται σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια και χρόνια. Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για συμπτώματα που εμφανίζονται πολύ γρήγορα και ξαφνικά, στην δεύτερη περίπτωση έχουμε μια αργή διεργασία που δεν γίνεται αντιληπτή αμέσως.

Η κατανάλωση τοξικών ουσιών από το ζώο, όπως το αντιψυκτικό του αυτοκινήτου, τα εντομοκτόνα, τα χημικά καθαριστικά και κάποια ανθρώπινα φάρμακα, είναι μερικές αιτίες της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας. Εάν διαγνωστεί έγκαιρα μπορεί να αντιμετωπιστεί και να μειωθεί η ζημιά στα νεφρά.Σεαντίθεση,στηχρόνιανεφρικήανεπάρκεια, ηβλάβηστανεφράείναισυνήθωςμηαναστρέψιμηκαιδιαρκώς επιδεινούμενη. Συχνά η αιτία της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας παραμένει άγνωστη. Σαν αιτίες έχουν κατηγορηθεί η φυσική φθορά του ιστού, η περιοδοντική νόσος, η μόλυνση των νεφρών από μικροβιακούς παράγοντες και η φλεγμονή ή η έμφραξη της κατώτερης ουροφόρου οδού. Λίγα μπορούν να γίνουν συνήθως για να αυξηθεί ο χρόνος ζωής της γάτας αρκετά. Η θεραπεία είναι ανακουφιστική και χρήσιμη για να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του ζώου. Γενικά όσο πιο γρήγορα διαγνωστεί τόσο πιο καλά μπορεί να ελεγθεί και να περιοριστεί η εξέλιξη της νόσου.

Ποια είναι όμως τα συμπτώματα που θα μας προϊδεάσουν ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά; Στα αρχικά στάδια της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας δεν έχουμε κανένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα και γι’αυτό οι προληπτικές εξετάσεις κάθε χρόνο μπορούν να είναι σωτήριες για κάποια ζώα. Στα μετέπειτα στάδια έχουμε αυξημένη πρόσληψη νερού και αυξημένη ποσότητα ούρων, απώλεια βάρους, μειωμένη όρεξη για φαγητό, ληθαργικότητα και σε κάποιες περιπτώσεις εμέτους. Οι γενικές και βιοχημικές εξετάσεις αίματος όπως και η ανάλυση ούρου είναι απαραίτητες για την διάγνωση. Ακτινογραφίες, υπέρηχος κοιλιάς, καλλιέργεια ούρων και σε μερικές περιπτώσεις βιοψία των νεφρών μπορούν να μας δώσουν στοιχεία για την αιτία, έτσι ώστε να είναι πιο αποτελεσματική η θεραπεία.

Όσον αφορά την θεραπεία, εάν βρεθεί η αιτία και αντιμετωπιστεί, αν είναι αυτό είναι εφικτό, θα βοηθήσει έτσι ώστε η βλάβη των νεφρών να μείνει στάσιμη. Στην οξεία νεφρική ανεπάρκεια οι γατούλες χρειάζονται συνήθως επείγουσα νοσηλεία και αρκετά «επιθετική» θεραπεία.

Στην χρόνια νεφρική ανεπάρκεια δίνουμε έμφαση στην αναστολή της εξέλιξης της νόσου. Με ειδική θεραπευτική αγωγή ρυθμίζουμε την υψηλή πίεση και την πρωτεϊνουρία που συχνά εμφανίζονται και δυσχεραίνουν την κατάσταση του ζώου. Η διατροφή είναι βασικός πυλώνας της θεραπείας. Αποτελεί το σημαντικότερο θεραπευτικό βήμα για την επιμήκυνση της ζωής του ζώου. Υψηλής ποιότητας πρωτεΐνες, ενέργεια από μη πρωτεϊνούχες τροφές, μειωμένος φώσφορος και πλούσια σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, βιταμίνη D και Ω3 λιπαρά οξέα διατροφή είναι πολύ σημαντικά για την μείωση των συμπτωμάτων της νόσου. Η ενυδάτωση, τα συμπληρώματα διατροφής που βοηθάνε στην καλή λειτουργία των νεφρών και την ισορροπία των ηλεκτρολυτών στο αίμα ή την αναιμία που έχουν κάποια ζώα βελτιώνουν την κλινική εικόνα. Όλα φυσικά εξαρτώνται από την καλή συνεργασία ιδιοκτήτη με την γατούλα του και την καλή επικοινωνία του ιδιοκτήτη με τον κτηνίατρό του. Η σωστή και στενή παρακολούθηση του ζώου με αιματολογικές και ουρολογικές εξετάσεις έτσι ώστε να γίνονται διορθωτικές κινήσεις στην θεραπεία, είναι σημαντικές για την βελτίωση της ζωής του ζώου σε ποιότητα και σε διάρκεια.

Η θερμοπληξία ευθύνεται για αρκετούς θανάτους ζώων στην χώρα μας, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Προκαλείται μετά από έκθεση του ζώου σε θερμό (άνω των 38^ο C) και υγρό περιβάλλον, από παραμονή του σε θερμό (άνω των 30^ο C) μικρό χώρο με ανεπαρκή αερισμό ή μετά από υπερβολική και εντατική άσκηση.

Το σώμα του σκύλου μπορεί να αποβάλλει θερμότητα μέσω της αναπνοής του με το «λαχάνιασμα», καθώς ιδρωτοποιούς αδένες διαθέτει μόνο στις πατούσες του! Είναι λοιπόν στο χέρι μας να προστατεύσουμε τους σκύλους μας από τον ήλιο και τη ζέστη του καλοκαιριού. Να θυμάστε πως στην περίπτωση της θερμοπληξίας, η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία.

Όλοι οι σκύλοι κινδυνεύουν από θερμοπληξία αλλά περισσότερο αυτοί που έχουν πλούσιο μακρύ ή διπλό τρίχωμα, οι παχύσαρκοι, οι πολύ νεαροί ή υπερήλικοι, με αναπνευστικά προβλήματα και οι βραχυκεφαλικές φυλές (παγκ, μπουλντόγκ, πεκινουά, μαστίφ και μποξέρ).

 

Πως την προλαμβάνω;

 

• Αποφύγετε το κυνήγι ή την εκπαίδευση τις ζεστές ώρες της ημέρας και τις υπερβολές σε ένταση και διάρκεια. Δεν ισχύει πάντα το «εφόσον αντέχω εγώ, αντέχει και ο σκύλος μου»!
• Είναι καλό η βόλτα του να είναι νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα. Στη βόλτα σας, έχετε πάντοτε μαζί σας ένα μπουκάλι νερό.
• Ταξιδέψτε με τον σκύλο σας σε καλό, άνετο και αεριζόμενο κλουβί κάνοντας συχνές στάσεις για περπάτημα και νερό.
• ΠΟΤΕ μην αφήσετε το ζωάκι σας μέσα στο αυτοκίνητο ή στο κλουβί μεταφοράς όταν αυτά βρίσκονται στον ήλιο, ούτε καν για «5 λεπτά», ακόμα και αν τα παράθυρα είναι ανοικτά!
• Ο σκύλος δεν πρέπει να είναι δεμένος σε χώρο που δεν υπάρχει σκιά τις μεσημεριανές ώρες του καλοκαιριού, έστω και αν υπάρχει δίπλα το σπιτάκι του (όταν και αυτό είναι εκτεθειμένο στον ήλιο).
• Ακόμα και τους χειμερινούς μήνες μην αφήνετε το σκύλο μόνο του στο αυτοκίνητο με αναμμένο το καλοριφέρ.

 

Συμπτώματα θερμοπληξίας:

 

• Γρήγορη και βαριά αναπνοή
• Σιελόρροια (παχύ, κολλώδες σάλιο)
• Ταχυκαρδία
• Αδυναμία, ζαλάδα (στέκεται με κόπο, με ανοιχτά τα δυο μπροστινά του πόδια ή είναι πεσμένος κάτω)
• Απροθυμία στα καλέσματα και άρνηση να μετακινηθεί
• Έκφραση αγωνίας στο πρόσωπο
• Έμετος ή διάρροια πιθανά

 

Πρώτες βοήθειες μέχρι να φτάσουμε στον κτηνίατρο:

 

1. Τοποθετήστε τον σκύλο σε δροσερό, σκιερό και αεριζόμενο μέρος,
2. Βρέξτε όλο του το σώμα με κρύο (όχι παγωμένο) νερό και κάντε λίγο μασάζ.
3. Τοποθετήστε κρύες κομπρέσες στο κεφάλι και στον τράχηλο.
4. Εάν ο σκύλος μπορεί πιει, δώστε του άφθονο δροσερό νερό.
5. Τηλεφωνήστε στον κτηνίατρό σας καθώς το ζώο χρήζει άμεσης κτηνιατρικής βοήθειας και ίσως έχει ανάγκη πρόσθετα στηρικτικά μέτρα.

Το καλοκαίρι ήρθε! Μαζί του έρχονται κάποια ανεπιθύμητα και επικίνδυνα «αγκάθια», τα άγανα! Πρόκειται για βελονοειδείς σχηματισμούς που αποτελούν μέρος του άνθους των αγριόχορτων, του σιταριού και άλλων αυτοφυών φυτών. Στην φύση βοηθούν στην εξάπλωση των σπόρων, μέσω της προσκόλλησής τους στην γούνα των ζώων. Στα κατοικίδια μας όμως προξενούν αρκετά προβλήματα υγείας! Στην χώρα μας παρατηρούνται από αρχές Μαΐου μέχρι το τέλος του Καλοκαιριού.

Υψηλότερο κίνδυνο διατρέχουν ζώα με μακρύ και πυκνό τρίχωμα, που βγαίνουν βόλτα σε περιοχές με πολλά ξερά χόρτα ή μένουν σε κτήματα.

Πώς δρουν;

Το σχήματους (μοιάζουν με άκρη βέλους) βοηθάει στο να εισχωρήσουν βαθιά σε ιστούς χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα να γυρίσουν προς τα πίσω. Δεν είναι λίγες οι φορές που μπαίνοντας από το πρόσθιο μέρος της πατούσας ενός σκύλου, βγαίνουν από το οπίσθιο μέρος της, τραυματίζοντας όλους τους ιστούς στο πέρασμά τους. Τα άγανα προκαλούν ενόχληση, πόνο, φλεγμονή και πιθανά μόλυνση σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος βρεθούν και είναι ικανά να φτάσουν σε εσωτερικά όργανα (πνεύμονες, καρδιά, νωτιαίο μυελό κ.λ.π.).

Που μπορούμε να τα συναντήσουμε;

Μπορούν να βρεθούν σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος, Κυριότερα τα συναντάμε:

-Στο δέρμα και τον υποδόριο ιστό (συχνότερα στις πατούσες, στα μεσοδακτύλια διαστήματα, στις μασχάλες, στις πτυχές του δέρματος)

-Στα αυτιά

-Στα μάτια

-Στη μύτη

-Στη στοματική κοιλότητα (συχνότερα στο οπίσθιο τμήμα της, κοντά στις αμυγδαλές

Στα εξωτερικά γεννητικά όργανα (ακροποσθία, αιδίο).

Πως μπορώ να καταλάβω ότι το ζώο μου έχει πρόβλημα από κάποιο άγανο;

Τα συμπτώματα διαφέρουν ανάλογα με το σημείο στο οποίο «καρφώθηκε» το άγανο.

Εάν τρυπήσει ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών ή σε οποιοδήποτε σημείο στο δέρμα ο σκύλος ή η γάτα μας θα γλύφει επίμονα το σημείο αυτό. Στην περιοχή θα παρατηρήσουμε αρχικά έντονο ερύθημα, πρήξιμο και το ζώο θα φαίνεται ότι πονάει. Εάν περάσει κάποιο χρονικό διάστημα χωρίς να το καταλάβουμε, στο σημείο που βρίσκεται το άγανο θα δημιουργηθεί απόστημα, το οποίο εάν ανοίξει θα βγει δύσοσμο οροαιμορραγικό υγρό. Το ζώο μπορεί να κουτσαίνει όταν προσβάλλονται τα άκρα του.

Εάν μπει μέσα στα αυτιά το ζώο, αρχικά, θα τινάζει το κεφάλι, θα ξύνει έντονα το αυτί και ίσως να γυρνάει το κεφάλι από την πλευρά από όπου βρίσκεται το άγανο.Στη συνέχεια θα έχουμε όλα τα τυπικά συμπτώματα μιας ωτίτιδας. Εάν το άγανο διαπεράσει το τύμπανο του αυτιού, τότε θα προκληθούν προβλήματα ακοής και πιθανά νευρολογικά συμπτώματα.

Κάποιες φορές τα άγανα καταφέρνουν να μπουν στα μάτια και συνηθέστερα πίσω από το τρίτο βλέφαρο. Προκαλούν πόνο, έντονο πρήξιμο στον επιπεφυκότα και οφθαλμικό έκκριμα, ενώ πολύ συχνά τα ζώα κρατούν το μάτι τους κλειστό και το τρίβουν με το μπροστινό πόδι. Τέλος, λόγω της τριβής μπορούν να δημιουργήσουν έλκη και τραύματα στον κερατοειδή.

Στη μύτη προκαλούν έντονη ενόχληση, που εκδηλώνεται με επίμονο φτέρνισμα. Λόγω του τραυματισμού του βλεννογόνου της μύτης από την μύτη εξέρχεται αίμα και βλέννα, ενώ μπορεί να προκληθεί ρινίτιδα.

Εάν παγιδευτούν στο στόμα, συνήθως προκαλούν ξηρό βήχα, δυσκολία στην κατάποση και άρνηση για την πρόσληψη τροφής. Η αναπνοή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα γίνεται ιδιαίτερα δύσοσμη.

Στις πιο σπάνιες περιπτώσεις όπου τα άγανα μεταναστεύουν μέσα στο σώμα (πχ. θωρακική ή περιτοναϊκή κοιλότητα), μπορούν να τρυπήσουν εσωτερικά όργανα (συκώτι, πνεύμονες) και τότε εμφανίζονται γενικά συμπτώματα , όπως κακή διάθεση, ανορεξία, απώλεια βάρους ή δυσκολία στην αναπνοή.

 

Θεραπεία

Το πιο σημαντικό για την θεραπεία είναι να βρεθούν και να απομακρυνθούν το ταχύτερο δυνατό. Για να γίνει αυτό, συχνά απαιτείται ηρεμία ή γενική αναισθησία. Ανάλογα με το αν υπάρχει μόλυνση ή όχι, ο κτηνίατρό σας, θα σας συμβουλέψει να χορηγήσετε κάποια αντιβίωση. Τα συμπτώματα συνήθως υποχωρούν αρκετά γρήγορα μετά την επιτυχή αφαίρεσή τους, την επόμενη ή μεθεπόμενη ημέρα. Εάν αυτό δεν συμβεί τότε πρέπει να διερευνάται το ενδεχόμενο να υπάρχουν και άλλα άγανα. Δυστυχώς, λόγω του μικρού τους μεγέθους, της τάσης του οργανισμού να τα περιχαρακώνει για να σταματήσουν να ενοχλούν και του εύκολου «καμουφλαρίσματός» τους με τους γύρω ιστούς, σε αρκετές περιπτώσεις χρειάζονται επανειλημμένες επεμβάσεις προκειμένου να βρεθούν και να αφαιρεθούν.

 

Πρόληψη!

Αυτό που μπορεί να κάνει ένας ιδιοκτήτης ζώου είναι να ψάχνει πάρα πολύ καλά το σκύλο μετά από κάθε έξοδο, ιδίως ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών, τα αυτιά και τη μύτη. Καλό θα ήταν να χτενίζουμε το τρίχωμα του σκύλου μας, ειδικά όταν αυτός είναι μακρύτριχος, αμέσως μετά τη βόλτα για να εντοπιστούν τυχόν μικρά άγανα, που μπορεί να έχουν εγκυστωθεί στο τρίχωμα και δεν μπορεί πάντα να «πιάσει» εύκολα το χέρι μας. Κουρέψτε όσους σκύλους το επιτρέπει το τρίχωμά τους και αποφεύγετε τις βόλτες σε σημεία με πολλά ξερά χόρτα. Εάν ο σκύλος ή γάτα σας μένουν έξω από το σπίτι, φροντίστε να μην υπάρχουν ξερά χόρτα στον κήπο ή το κτήμα σας

Καλό καλοκαίρι!

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής  φαίνεται πως επηρεάζει άμεσα και τους μικρούς μας φίλους. Η έλλειψη άσκησης σε συνδυασμό με την αυξημένη πρόσληψη τροφής οδηγεί στην αύξηση της παχυσαρκίας στα κατοικίδια. Από μελέτες φαίνεται πως 40% των σημερινών  κατοικίδιων σκύλων είναι υπέρβαροι, ενώ περισσότερο από το 10% πάσχουν από  παχυσαρκία. Οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων εκδηλώνουν την αγάπη τους ταΐζοντας τα. Μας αρέσει η εικόνα ενός σκύλου να βουτάει το κεφάλι μέσα στο μπολ και να τρώει με λαιμαργία, και αν δεν το κάνει αυτό προσθέτουμε μαγειρεμένο φαγητό κ.α. για να το πετύχουμε. Ένα παχύσαρκο κατοικίδιο όμως συχνά δεν σφύζει από υγεία. Συχνά ελλοχεύουν δεκάδες προβλήματα υγείας όπως καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση, οστεοαρθρίτιδα κ.α. τα οποία όταν θα εμφανιστούν η κατάσταση, πλέον, θα είναι μη αναστρέψιμη.

Γι’ αυτόν τον λόγο ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι η πρόληψη. Όσο πιο γρήγορα ληφθούν μέτρα και ο υπέρβαρος σκύλος σας ή η γάτα σας μπει σε ένα πρόγραμμα διαχείρισης και σταδιακής απώλειας σωματικού βάρους, τόσο το σημαντικότερο για την αποφυγή των παραπάνω δυσάρεστων παθολογικών καταστάσεων.Αρχικά επισκεφθείτε τον κτηνίατρο σας και κάνετε μια βαθμολόγηση της σωματικής κατάστασης του μικρούσας φίλου. Παρακάτω παραθέτω τους χρυσούς κανόνες για την διατήρηση του σωστού σωματικού βάρους.

 

-Σταθερή μέτρηση σωματικού βάρους.

Κατά την ετήσια επίσκεψη στον κτηνίατρο ή και ενδιάμεσα ανά 3-4 μήνες, μην παραλείπετε την μέτρηση και καταγραφή του σωματικού βάρους του κατοικιδίου σας. Με σταθερές επισκέψεις για τον έλεγχο του σωματικού βάρους μπορείτε να αντιληφθείτε νωρίς κάθε απόκλιση από το φυσιολογικό.

-Μετρήστε σωστά την ημερήσια ποσότητα τροφής.

Το σημαντικότερο αίτιο της παχυσαρκίας είναι η κατανάλωση παραπάνω τροφής απ’ την ιδανική ημερήσια πρόσληψη θερμίδων. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως συχνά δεν υπολογίζουμε με ακρίβεια την δόση. Ακόμα και 10grυψιθερμιδικής ξηράς τροφής παραπάνω, για έναν σκύλο 7-8 κιλά ή για μία γάτα μπορεί να είναι αιτία πρόσληψης βάρους. Για να γίνει αντιληπτό το πόσο σημαντική είναι η μέτρηση ακριβείας, μετά τη στείρωση ενός κατοικιδίου συμβουλεύουμε τη μείωση της ημερήσιας πρόσληψης κατά 10% στοχεύοντας στο να προλάβουμε την πιθανή πρόσληψη ανεπιθύμητου βάρους. Έτσι, συμβουλή μας είναι η καθημερινή μέτρηση της τροφής να γίνεται με τη χρήση ζυγαριάς ακριβείας.

-Απομονώστε το ζώο σας κατά τη διάρκεια των γευμάτων σας

Πρέπει να σας γίνει συνήθεια. Κατά τη διάρκεια των δικών σας γευμάτων η πόρτα κλείνει, και ο σκύλος ή η γάτα μένει απ’ έξω. Αυτό πρακτικά σας βοηθάει να μην μπείτε ποτέ στον πειρασμό να μοιραστείτε το φαγητό σας με το κατοικίδιό σας. Επιπλέον, ό,τι περισσέψει απ΄ το γεύμα δεν το βάζετε στο μπολ του “για να μην πάει χαμένο” . Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνετε στον μικρό σας φίλο πως πέρα απ’ την τροφή του δεν υπάρχει άλλο διαθέσιμο φαγητό.

-Ξεκινήστε καθημερινούς περίπατους/Παίξτε με το κατοικίδιό σας

Η σωστή διατροφή πρέπει πάντα να συνδυάζεται με άσκηση. Ξεκινήστε με ολιγόλεπτες διαδρομές γύρω από το σπίτι σας και σταδιακά αυξήστε την άσκηση με τον σκύλο σας. Σημειώστε την απόσταση που περπατάτε και προσθέστε σταδιακά 10 λεπτά περισσότερα κάθε μέρα. Οι βόλτες πρέπει να φτάσουν τουλάχιστον τα 50 λεπτά δυο φορές ημερησίως ώστε να έχουν αποτέλεσμα. Παίξτε με την γάτα σας. Κεντρίστε της το ενδιαφέρον να κυνηγήσει ένα μπαλάκι, ένα ποντίκι ή έστω το φως από ένα λέιζερ! Διαλέξτε να της βάλετε το γεύμα της κρυμμένο σε παιχνίδια και σε διάφορα σημεία του σπιτιού, έτσι ώστε να αναγκαστεί να ασκηθεί για να το κερδίσει. Φτιάξτε πολλά επίπεδα με ράφια ή κορμούς για να σκαρφαλώνει.

-Υγιεινά σνακ

Όσο και δεν θέλουμε να παρεκκλίνουμε από την ημερήσια ποσότητα γεύματος συχνά τα σνακ ενδιάμεσα δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε. Είναι μια μέθοδος ανταμοιβής και ίσως εκδήλωση της αγάπης των ιδιοκτητών προς τους αγαπημένους τους φίλους. Έτσι, μια συμβιβαστική λύση αποτελούν τα υγιεινά σνακ. Εκτός των ειδικών σνακ του εμπορίου με χαμηλά λιπαρά, μπορείτε να φτιάξετε τα δικά σας σνακ πρωτεΐνης.  Αγοράστε στήθος κοτόπουλο ή γαλοπούλας, βράστε το και κόψτε το σε μικρούς κύβους. Αποθηκεύστε αρκετή ποσότητα σε σακουλάκια και κατά την διάρκεια της ημέρας ανταμείψτε τον τετράποδο φίλο σας με αυτά. Μειώστε λίγο την ημερήσια ποσότητα ξηράς τροφής όταν το κάνετε αυτό. Σημαντική επισήμανση πως κατά την διάρκεια αγωγής του παχύσαρκου σας  σκύλου (ή γάτας) με κλινικές δίαιτες απώλειας βάρους ή άλλες, απαγορεύεται οποιαδήποτε προσθήκη άλλης τροφής πέρα από την κλινική δίαιτα.

-Μετρήστε σωστά τις ανάγκες για θερμίδες του ζώου σας

Ζητήστε από τον κτηνίατρο να σας πει τη σωστή ποσότητα τροφής που πρέπει να καταναλώνει μέσα στη μέρα ο σκύλος σας. Αν είναι στειρωμένος, αν ζει μέσα στο σπίτι, αν δεν είναι πολύ δραστήριος, η ηλικία του και το φύλο είναι μερικοί μόνο από τους παράγοντες που πρέπει να συνυπολογίζονται για να βγει η σωστή ημερήσια πρόσληψη τροφής.

-Αυξήστε τα γεύματα μέσα στη μέρα

Κρατώντας σταθερά πάντα τα συνολικά γραμμάρια που πρέπει να καταναλώσει ο σκύλος σας ή η γάτα σας, μοιράστε τα σε πολλές δόσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας. Για παράδειγμα, εάν πρέπει να δώσετε 300γρ. μέσα στο 24ωρο χωρίστε τα σε 4 γεύματα των 75γρ.  Η διασπορά των γευμάτων κατά τη διάρκεια της μέρας ενεργοποιεί τον μεταβολισμό προκαλώντας τον οργανισμό να κάνει περισσότερες καύσεις με τελικό αποτέλεσμα την απώλεια βάρους.

-Ζητήστε την βοήθεια του ειδικού

Αν παρά τις προσπάθειές σας το ζωάκι σας δεν χάνει βάρος, απευθυνθείτε στον κτηνίατρό σας για τυχόν παθολογικά αίτια. Κάντε έλεγχο της υγεία του σταθερά κάθε χρόνο. Με αιματολογικές ή άλλες εξετάσεις μπορείτε να ελέγξετε ορμονολογικά (πχ. δυσλειτουργία του θυρεοειδή αδένα) ή άλλα αίτια που μπορεί να ευθύνονται για την μη απώλεια βάρους. Τέλος στο εμπόριο υπάρχουν ειδικές τροφές που ενεργοποιούν τον μεταβολισμό και βοηθούν στην απώλεια βάρους.

Σε κάθε περίπτωση έχετε στο νου σας πως το στρουμπουλό ζωάκι σας, όσο κι αν ευχαριστιέται το φαγητό που του δίνετε δεν έχει σωστή ποιότητα ζωής και δυστυχώς μικρότερο προσδόκιμο ζωής αν δεν χάσει βάρος.

Χριστουγεννιάτικα φυτά

-Σχεδόν όλα τα χριστουγεννιάτικα φυτά προκαλούν κάποιο πρόβλημα, σε περίπτωση που καταναλωθούν από τα ζώα. Το Αλεξανδρινό και το γκι προκαλούν γαστρεντερικές διαταραχές και σε μεγάλες ποσότητες δηλητηρίαση. Φροντίστε να είναι σε κάποιο σημείο που τα ζωάκια σας δεν μπορούν να φτάσουν.

-Το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι καλό να στερεώνεται στο ταβάνι, σε περίπτωση που το ζώο σας θέλει να σκαρφαλώσει σε αυτό ή να τοποθετήσετε ένα πλέγμα γύρω από αυτό για να μην έχει καμία επαφή με αυτό!

Στολίδια-διακόσμηση

-Στολίστε το δωμάτιο μαζί με το κατοικίδιό σας! Αλλιώς όλα τα στολίδια θα θέλει να τα περιεργαστεί καθώς είναι όλα καινούργια. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσετε να του επιτρέψετε να παίξει με ότι θεωρείτε ασφαλές και να του απαγορέψετε την πρόσβαση στα υπόλοιπα.

-Αποφύγετε τα sprey χιονιού καθώς είναι δηλητηριώδη για τα ζώα. Προτιμήστε βαμβάκι για το εφέ του χιονιού.

-Κρύψτε καλά όλα τα καλώδια, τις πρίζες και τα πολύπριζα. Βγάλτε όλες τις πρίζες από τα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια όταν απουσιάζετε από το σπίτι. Είναι πολύ συχνή η ηλεκτροπληξία σε περίπτωση που θεωρήσουν τα καλώδια ωραίο παιχνίδι για μασούλημα..

-Φροντίστε οι γιρλάντες, κορδέλες, στεφάνια, κεριά και λοιπά στολίδια να είναι σε σημεία που δεν μπορούν να τα φτάσουν.

-Μην στολίζετε με γυάλινες μπάλες ή άλλα διακοσμητικά, καθώς είναι εύκολο να σπάσουν και να τραυματίσουν το ζωάκι σας.

-Μην ξεχάσετε να μαζέψετε όλα τα περιτυλίγματα και κορδέλες από τα δώρα ή το στόλισμα για να μην γίνουν παιχνίδι για τα κατοικίδιά σας. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να τα καταπιούν.

Επισκέψεις- εορταστικές εκδηλώσεις

-Υπάρχει η πιθανότητα το κατοικίδιό σας να νοιώσει άβολα με τους πολλούς ξένους, την φασαρία ή τα χάδια που γίνονται από τους καλεσμένους. Ας έχετε ένα δωμάτιο που μπορεί να πάει να ηρεμήσει και να νοιώσει ασφάλεια αν το χρειαστεί.

-Φροντίστε να μην έχετε τα ζωάκια σας στο μπαλκόνι όταν κατά την διάρκεια της Πρωτοχρονιάς ακουστούν οι κρότοι από κροτίδες ή πυροτεχνήματα. Υπάρχει περίπτωση να φοβηθούν και να πηδήξουν στην προσπάθειά τους να φύγουν από τον θόρυβο.

Φαγητό – γλυκά

Στις γιορτές και ειδικότερα τα Χριστούγεννα, το σπίτι γεμίζει λιχουδιές. Μην ξεχνάτε ότι η σοκολάτα είναι τοξική, οι ξηροί καρποί και τα γλυκά είναι καλό να αποφεύγονται. Επίσης τα κόκκαλα και τα υπολείμματα από τα τραπέζια που έχουν συνήθως πολλά λίπη, μπορούν να κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από καλό στην υγεία του κατοικιδίου σας.

Απολαύστε τις γιορτές παρέα και με το σκύλο σας και κάντε τις μέρες αυτές τις γιορτινές να περάσουν το ίδιο όμορφα και αξέχαστα για όλους σας.

Το μαγικό σκηνικό των Χριστουγέννων πρέπει να είναι ασφαλές για τον καλύτερό σας φίλο.

Καλές γιορτές

Τα τελευταία χρόνια τα κουνελάκια μπαίνουν όλα και σε περισσότερα σπίτια, καθώς είναι κατοικίδια σχετικά εύκολα στην φροντίδα τους, σε σχέση με τον σκύλο ή την γάτα, ενώ η επικοινωνία και η σχέση που μπορούμε να αναπτύξουμε μαζί τους είναι μοναδική! Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες που υπάρχουν και θα πρέπει να τους ακολουθούμε για να μεγαλώσουν με υγεία κοντά μας.

Διατροφή

Το πιο σημαντικό στοιχείο στη διατροφή του κουνελιού είναι το χορτάρι, το οποίο πρέπει να προσφέρεται σε απεριόριστες ποσότητες κάθε μέρα. Το χορτάρι είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, άρα και απαραίτητο για τη σωστή λειτουργία του πεπτικού συστήματος.

Τα φρέσκα ​​φυλλώδη λαχανικά πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στη διατροφή των κουνελιών σε εβδομαδιαία περίπου βάση και σε μικρές ποσότητες. Καλές επιλογές αποτελούν το μαρούλι, η πράσινη πιπεριά, τα ραδίκια, το κάρδαμο, τα σέσκουλα, ο άνηθος, ο κόλιαντρος, ο μαϊντανός, οι κορυφές από το καρότο. Το σπανάκι και τα καρότα μπορούν να δίνονται σε πολύ μικρές ποσότητες μηνιαία, γιατί είναι πλούσια σε σάκχαρα και θερμίδες .

Τα φρούτα θα πρέπει να δίνονται σε πολύ μικρές ποσότητες και όχι συχνά, καθώς μπορεί να προκαλέσουν γαστρεντερικά προβλήματα. Καλές επιλογές είναι τα μήλα, τα βατόμουρα, τα ροδάκινα, ο ανανάς, τα δαμάσκηνα, οι φράουλες, οι μπανάνες, η παπάγια, τα αχλάδια, το πεπόνι και τα σταφύλια.

Τα Pellets αποτελλούν μια ισορροπημένη σε θρεπτικά συστατικά διατροφή, αποτελούν όμως ταυτόχρονα και την κύρια αιτία παχυσαρκίας όταν δίνονται σε μεγάλες ποσότητες. Τα ενηλίκα κουνέλια πρέπει να καταναλώνουν περίπου το 1/4 ενός φλιτζανιού ανά 5 κιλά σωματικού βάρους.

Το νερό πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμο και να ανανεώνεται καθημερινά.

Απαγορεύεται η κατανάλωση ξηρών καρπών, φασολιών, δημητριακών, ψωμιού, σοκολάτας και μπισκότων.

Στέγαση

Αυτό που πρέπει να αποφασίσετε είναι αν θέλετε το κουνελάκι σας να ζει μέσα ή έξω από το σπίτι. Η ζωή μέσα στο σπίτι είναι σαφώς πιο ασφαλής (από φυσικούς εχθρούς, καιρικές συνθήκες, παράσιτα, ασθένειες) και δίνει δυνατότητα να χτίσετε μία πολύ στενή σχέση με το κατοικίδιό σας. Στο εξωτερικό περιβάλλον, βέβαια, έχουν πιο κοντινή στη «φυσική» τους συμπεριφορά, ζωή. Όπως επίσης να αποφασίσετε αν θα ζουν σε κλουβί ή εκτός.

Εάν αποφασίσετε να έχετε κλουβί, αυτό θα πρέπει να δίνει την δυνατότητα στο κουνέλι να είναι σε θέση να σταθεί στα πίσω πόδια του με τα αυτιά του όρθια και να μπορεί εύκολα να ξαπλώσει με τα άκρα και το σώμα του σε έκταση. Θα πρέπει η πόρτα να είναι μεγάλη για να μπαίνει και να βγαίνει το ζώο με ευκολία και το εμβαδό του πατώματος επαρκές για να χωράει το δοχείο τροφής και τουαλέτας. Τα συρμάτινα δάπεδα δεν συνίστανται γιατί μπορεί να ερεθίσουν και να τραυματίσουν τα πόδια του κουνελιού με την πάροδο του χρόνου.Τα εξαρτήματα του κλουβιού και τα δοχεία τροφής, νερού και τουαλέτας πρέπει να καθαρίζονται σχολαστικά ανά τακτά χρονικά διαστήματα.Σαν επίστρωση χρησιμοποιείστε πριονίδι ή ροκανίδι και όχι εφημερίδες διότι περιέχουν πετρέλαιο και ορισμένες φορές τα κουνέλια μπορεί να τις σκίζουν και να τις τρώνε.

Εάν αποφασίσετε να τριγυρνάει μέσα στο σπίτικαι επειδή είναι φυσική συμπεριφορά για τα κουνέλια να μασάνε τα έπιπλα,τα χαλιά ή και τις κουρτίνες θα πρέπει να καλύψετε ότι μπορείτε,και γενικά να στρέψετε το ενδιαφέρον του κουνελιού σας σε κάτι άλλο,όπως σ΄ένα κομμάτι ξύλο που δεν σας χρησιμεύει, έτσι ώστε να απασχολείται μ΄αυτό και πιθανόν να αποφεύγει τα άλλα αντικείμενα του σπιτιού.Θα πρέπει να καλύψετε όλα τα ηλεκτρικά καλώδια με πλαστικό σπιράλ που θα βρείτε σε καταστήματα ηλεκτρικών ειδών, όπως επίσης να κρύψετε όλα τα μικροαντικείμενα που θα μπορούσε να φτάνει.Τα φυτά εσωτερικού χώρου θα πρέπει να μετακινηθούν σε σημεία που δεν έχουν πρόσβαση, καθώς μερικά είναι δηλητηριώδη αν καταναλωθούν.

Παιχνίδι

Τα κουνέλια χρειάζονται παιχνίδια για να παίζουν και να τρίβουν τα δόντια τους. Επίσης χρειάζονται αρκετές ώρες(3-4 τουλάχιστον) για άσκηση έξω από το κλουβί κάθε μέρα.Απλά κουτιά από χαρτόνι, χάρτινες σακούλες, σωλήνες από χαρτί κουζίνας, καθώς και πλαστικά παιχνίδια μωρών αποτελούν ασφαλή και ταυτόχρονα διασκεδαστική απασχόληση. Αν το χαρτί κρύβει και μια μικρή ποσότητα λαχανικών ή φρούτων θα κρατήσει το κουνέλι αρκετή ώρα απασχολημένο. Φυσικά εκτός από τα παιχνίδια χρειάζεται και την φυσική  σας παρουσία, καθώς είναι ένα πολύ κοινωνικό ζώο, που αγαπά την συντροφικότητα. Μέσα από το παιχνίδι μπορείτε να το εκπαιδεύσετε και φυσικά να το ασκήσετε!

Κοινωνική συμπεριφορά

Τα κουνέλια είναι θήραματα στη φύση και τρομάζουν πολύ εύκολα από μια ξαφνική κίνηση ή δυνατούς θορύβους. Καλό θα ήταν να υπάρχει μια ρουτίνα στις ώρες σίτισης, καθαρισμού και παιχνιδιού, καθώς οι ίδιες καθημερινές συνήθειες τους προσφέρουν το αίσθημα της ασφάλειας. Προτιμούν χάδια στην κορυφή του κεφαλιού τους, γύρω από τα μάτια, στην κορυφή της μύτης και πίσω από τα αυτιά ενώ δεν θέλουν να τους πειράζουν την κοιλιά και τα πόδια. Αν ενοχληθούν γρυλίζουν προειδοποιητικά και αν είναι ιδιαίτερα τρομαγμένα ουρλιάζουν. Η κατανόηση της συμπεριφοράς τους και οι ήπιοι χειρισμοί μπορούν να οδηγήσουν σε μια σχέση εμπιστοσύνης την οποία θα απολαμβάνουν και οι δύο πλευρές.Μερικά κουνέλια μπορεί να είναι υπερπροστατευτικά με το κλουβί τους ή τα αντικείμενα που βρίσκονται μέσα σε αυτό. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να δίνεται η δυνατότητα στο ζώο να βγαίνει και να μπαίνει μόνο του στο κλουβί, χωρίς τραβήγματα και φωνές, γιατί με αυτόν τον τρόπο φοβάται και γίνεται επιθετικό. Η στείρωση, η επαρκής άσκηση και η απασχόληση με παιχνίδια μπορούν να σας βοηθήσουν για τη μείωση της επιθετικότητας και της κτητικότητας που μπορεί να εκδηλωθεί σε κάποια από αυτά.

Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας για οποιοδήποτε απορία σας δημιουργηθεί. Σε επόμενο άρθρο θα αναλύσουμε τα κυριότερα προβλήματα υγεία των κουνελιών.

Μπορεί να μην φαίνεται, αλλά αυτά τα ιδιαίτερα κατοικίδια, έχουν μοναδική προσωπικότητα και εκδηλώνουν με πολύ τρυφερό τρόπο την αγάπη τους για όποιον τα φοντίζει. Συγχρόνως όμως είναι πολύ ευαίσθητα, οπότε είναι καλό να τηρούνται κάποιοι κανόνες στην φροντίδα τους, ώστε να ευτυχή και υγιή.

Οι παρακάτω συμβουλές θα σας βοηθήσουν να παρέχετε την κατάλληλη φροντίδα στο κουνέλι σας ώστε να ζήσει μια ιδανική ζωή.Με πολύ απλά βήματα θα μπορέσετε να απολαύσετε την συντροφιά του μικρού σας φίλου για περίπου 10 χρόνια.

Αποφασίστε για το αν θέλετε να ζήσει στο σπίτι μαζί σας ή στην αυλή σας. Τα κουνέλια που μεγαλώνουν και ζουν με την οικογένεια είναι πάντα πιο κοινωνικά από αυτά που ζουν στο ύπαιθρο, όση φροντίδα και να έχουν τα δεύτερα. Επίσης όταν ζουν μέσα είναι πολύ πιο εύκολο να ελέγξετε ότι η υγεία του είναι καλή, ενώ δεν κινδυνεύουν από εξωτερικούς παράγοντες όπως οι διακυμάνσεις θερμοκρασίας, τα παράσιτα, τα αρπακτικά κ.ά.. Εάν αποφασίσετε το κουνελάκι σας να ζει μέσα στο σπίτι, πρέπει να προμηθευτείτε κατάλληλο μεγάλο κλουβί και τις ώρες που μπορεί να το έχετε έξω από αυτό να είναι υπό την εποπτία σας, καθώς η περιέργειά του και η φυσική τους όρεξη να μασουλάνε, μπορεί να σας βάλει σε μπελάδες (προσοχή σε καλώδια, μικρά αντικείμενα και ό,τι μπορεί να ροκανιστεί!).

Μιλώντας για κατάλληλο κλουβί, πριν αποφασίσετε ποιο θα επιλέξετε, πρέπει να σιγουρευτείτε για το πόσο θα μεγαλώσει το κουνελάκι σας. Πρέπει να είναι τουλάχιστον έξι φορές πιο μεγάλο από αυτό, έτσι ώστε να έχει επαρκή χώρο, να τρώει, να κοιμάται, να παίζει και να αφήνει τις ακαθαρσίες του (συνήθως επιλέγουν κάποια γωνία). Επίσης θα πρέπει να μπορεί να σηκώνεται στα πίσω του πόδια χωρίς να ακουμπάει το κεφάλι του στην οροφή. Φροντίστε να πάρετε κάποιο με πλαστικό, ανθεκτικό πάτο και μεταλλικά κάγκελα, για να καθαρίζεται εύκολα. Καθημερινά πρέπει να απομακρύνετε τις ακαθαρσίες του. Το ροκανίδι που συνήθως μπαίνει ως υπόστρωμα αλλάζεται κάθε 3 μέρες και το κλουβάκι πρέπει να πλένεται ολόκληρο κάθε εβδομάδα.

Πολύ σημαντική είναι και η διατροφή. Τα κουνέλια έχουν πολύ ιδιαίτερο και ευαίσθητο πεπτικό. Η διατροφή τους είναι σημαντικό να είναι σταθερή και να μην έχει διακυμάνσεις. Τα κουνέλια χρειάζονται πρώτα απ’όλα σανό (αποξηραμένο χόρτο). Θα πρέπει να έχουν σταθερά πρόσβαση σε τέτοιο σανό, το οποίο βοηθά το πεπτικό τους σύστημα και παρέχει τις απαραίτητες φυτικές ίνες που βοηθούν στην πρόληψη προβλημάτων υγείας, όπως τριχόμπαλες (trichobezoars), διάρροια και παχυσαρκία. Επίσης στο εμπόριο υπάρχουν πολύ καλές συσκευασμένες τροφές με μείγμα ξηράς τροφής, αποξηραμένων φρούτων και δημητριακών. Τέλος μπορείτε να δίνετε φρούτα ή λαχανικά ως λιχουδιά, πάντα με μέτρο. Το μαρούλι, ο μαϊντανός, το κόλιαντρο, η ρόκα, τα ραδίκια, τα αντίδια, η πικραλίδα, το καρότο είναι λαχανικά που θα τα ευχαριστηθούν πολύ.Τα μήλα (χωρίς τους μίσχους ή τους σπόρους), τα βατόμουρα, οι φράουλες, τα αχλάδια, τα ροδάκινα, τα δαμάσκηνα, ή το πεπόνι είναι φρούτα που μπορείτε να τα δώσετε σε μικρές ποσότητες καθημερινά. Φρούτα με πολλή ζάχαρη όπως οι μπανάνες, τα σταφύλια, ή οι σταφίδες επίσης αρέσουν στα κουνέλια, αλλά θα πρέπει να τους τα δίνετε σε μια πιο περιορισμένη βάση.Κατά την εισαγωγή νέων λαχανικών ή φρούτων στη διατροφή τους δοκιμάστε μόνο ένα κάθε φορά σε μικρές ποσότητες. Προσοχή φυτά όπως η αλόη, η αζαλέα, ο κρίνος, και αρκετοί βολβοί μπορεί να είναι δηλητηριώδη για τα κουνέλια. Νεράκι πρέπει να έχουν φρέσκο και καθαρό καθημερινά.

Για την περιποίηση του μικρού σας κατοικίδιου δεν θα χρειαστεί ιδιαίτερος κόπος. Καλό είναι να το βουρτσίζεται καθημερινά, έτσι ώστε να απομακρύνετε το περιττό τρίχωμα και να μην το καταπίνει. Τα νύχια τους μπορεί να χρειάζονται συχνά κόψιμο. Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας για αυτό. Τέλος εάν χρειαστεί μπορούν να κάνουν μπάνιο σε χλιαρό νερό και με ειδικό σαμπουάν, με πολύ προσοχή στις κινήσεις σας, έτσι ώστε να μην αγχωθεί και να μην τραυματιστεί.

Μην ξεχνάτε ότι τα κουνελάκια είναι ζώα δραστήρια και κοινωνικά. Πρέπει λοιπόν να αφιερώνετε κάποιο χρόνο μέσα στην ημέρα ώστε να απολαύσουν την συντροφιά σας ή τα παιχνίδια! Εάν δεν έχετε αρκετό χρόνο ίσως να σκεφτείτε να αποκτήσετε ένα επιπλέον κουνελάκι για συντροφιά. 3-5 ώρες ημερησίως είναι καλές για καθημερινή άσκηση εκτός κλουβιού. Χάρτινα κουτιά ή παιχνίδια του εμπορίου που μπορεί να τα μασήσει θα εξάψουν την φαντασία του. Ας έχετε στο νου σας ότι τα κουνέλια συνήθως κοιμούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, και έχουν όρεξη για παιχνίδια την αυγή και το σούρουπο.

Όπως οι γάτες και τα σκυλιά, έτσι και τα κουνέλια πρέπει να εξετάζονται τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο από τον κτηνίατρό σας, για να είστε σίγουροι για την καλή του υγεία. Ζητήστε του να σας υποδείξει τον σωστό τρόπο για να το συγκρατείτε και να το χειρίζεστε, καθώς το κουνέλια έχουν πολύ δυνατά πίσω πόδια και πολύ ευαίσθητη σπονδυλική στήλη. Ενημερωθείτε για τον αποπαρασιτισμό του ή και για τον ενδεχόμενο εμβολιασμό τους.

Η νεροχελωνίτσα Yellow bellied turtle,είναι αυτή που επιτρέπεται να πωλείται στα καταστήματα κατοικιδίων, ζει 10-12 χρόνια και φτάνει τα 20-30cm. Παλαιότερα δινόταν και η Red ear slider, η οποία ζει 20-30 χρόνια και φτάνει το ίδιο περίπου μέγεθος.

Για να μπορέσει το χελωνάκι μας να ζήσει μια μακριά και υγιή ζωή, είναι σημαντικό να κρατάμε κάποιους βασικούς κανόνες διαβίωσης. Η διατροφή, το καθαρό νερό, ο σωστός φωτισμός, η θερμοκρασία, η καθαριότητα και η σωστή διαχείρηση είναι βασικά για αυτό.

Χώρος

Για δύο μεσαίου μεγέθους νεροχελώνες ( μέχρι 10 εκατοστά μήκος κελύφους) χρειάζεται μια δεξαμενή 60 X 30 X 30 εκατοστών.Δεδομένου όμως ότι μεγαλώνουν η αν είναι περισσότερες από δύο το μέγεθος της δεξαμενής πρέπει να αυξηθεί αντίστοιχα.

Το βάθος του νερού πρέπει να είναι περίπου όσο το πλάτος του κελύφους για τις νεαρές αλλά όχι βαθύτερο από 5 εκ. για τα νεογέννητα.

Η θερμοκρασία του νερού πρέπει να διατηρείται στους 24-26 βαθμούς Κελσίου κατά τη διάρκεια της ημέρας για τα μικρά και αναπτυσσόμενα ζώα και πρέπει να πέφτει περίπου 5 βαθμούς Κελσίου κατά τη διάρκεια της νύχτας.Τα υγιή, ενήλικα ζώα μπορούν να ανεχθούν τις φυσιολογικές θερμοκρασίες εντός σπιτιού. Οι δεξαμενές δεν πρέπει να εκτίθενται απ’ ευθείας στον ήλιο καθώς αυτό μπορεί να προκαλέσει υπερθέρμανση.

Το βρώμικο νερό αυξάνει την πιθανότητα η χελωνίτσα μας να αρρωστήσει. Καλό είναι να τοποθετήσετε κάποιο μεταλλικό φίλτρο και αντλία. Το φίλτρο (μέσα ή πάνω στην αντλία) χρειάζεται καθαρισμό σε τακτά χρονικά διαστήματα. ‘Όπως φυσικά και  η δεξαμενή πρέπει να αδειάζεται και να καθαρίζεται.

Θα πρέπει να υπάρχει μία περιοχή όπου οι νεροχελώνες σας θα μπορούν να ανεβαίνουν να εκτίθενται σε φως. Το σημείο αυτό, θα πρέπει να είναι τόσο πλατύ ώστε να επιτρέπει σε όλες τις νεροχελώνες να εκτίθενται στο φως ταυτόχρονα. Όποιο φωτισμό κι αν χρησιμοποιήσετε, θα πρέπει να είναι μην είναι σε λειτουργία για πάνω από 12-14 ώρες την ημέρα. Τέλος, μη βάζετε αντιανεμικό κάλυμμα πάνω στη δεξαμενή αφού αυτό θα εμποδίσει τον εξαερισμό, θα αυξήσει τη θερμοκρασία και την υγρασία.

Διατροφή

Όπως με όλα τα νεαρά ζώα, τα νεογέννητα χελωνάκια θα πρέπει να ταΐζονται καθημερινά. Καθώς μεγαλώνουν χρειάζονται τάισμα λιγότερο συχνά και ως ενήλικα μόνο 2-3 φορές την εβδομάδα. Οι νεροχελώνες τρέφονται μόνο στο νερό, όχι στη ξηρά. Για να διατηρήσετε τη δεξαμενή καθαρή, ταίστε τις νεροχελώνες σε ξεχωριστό δοχείο – αυτό μπορεί να είναι ένα πλαστικό μπολ. Η θερμοκρασία του νερού σ’ αυτό το μπολ θα πρέπει να είναι παρόμοια με αυτή της κύριας δεξαμενής. Αφού φάνε αφήστε τις στο δοχείο ταίσματος για 10 λεπτά ακόμα, ώστε να αδειάσουν το έντερο και την κύστη τους και να μην λερώσουν τη δική τους δεξαμενή. Πετάξτε το νερό και τα υπολείμματα φαγητού και στη συνέχεια καθαρίστε το δοχείο ταίσματος. Οι νεροχελώνες στη φύση, τρέφονται με ψάρια, βάτραχους, σκουλήκια, υδρόβια σαλιγκάρια και υδρόβια έντομα, διάφορες προνύμφες και υδρόβια φυτά. Σε εξειδικευμένα petshopθα βρείτε την κατάλληλη διατροφή για την χελωνίτσα σας.

Κοινά προβλήματα υγείας:

Μαλακό καβούκι/καβούκι με σβώλους: έλλειψη ασβεστίου ή έλλειψη βιταμίνης D3, που συμβάλλουν στην υγεία των οστών και στην ανάπτυξη του καβουκιού.

Πρισμένα/κλειστά μάτια: αυτό μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της όρασης και ανικανότητα πρόσληψης τροφής. Μπορεί να προκληθεί από μόλυνση, έλλειψη βιταμίνης Α, λάθος διατροφή ή κακές συνθήκες διαβίωσης.

Φολίδες: οι φολίδες που καλύπτουν το καβούκι δεν μεγαλώνουν, έτσι κάθε λίγους μήνες μπορεί να ανακαλύψετε ότι «πέφτουν». Οι νέες φολίδες κάτω από τις παλιές θα είναι έντονα χρωματισμένες. Βεβαιωθείτε ότι η νεροχελώνα τρέφεται και συμπεριφέρεται κανονικά. Πάντως εάν υπάρχει οποιοδήποτε σημάδι αίματος ή η χελώνα εμφανίζει σημάδια ατονίας ή αποχής από το φαγητό, αναζητήστε τη συμβουλή κτηνιάτρου αμέσως.