Κάποιες ψυχές περνούν μια ζωή ολόκληρη περιμένοντας την αγάπη, χωρίς ποτέ να νιώσουν πώς είναι να σε νοιάζονται αληθινά. Η Μαστίχα είναι μία από αυτές.

Βρέθηκε εγκαταλελειμμένη στα βουνά. Κανείς δεν ξέρει από πού ήρθε, αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: η Μαστίχα δεν είχε ποτέ μια οικογένεια να την νιώσει δική της. Δεν γνώρισε τη θαλπωρή ενός τρυφερού αγγίγματος, τη ζεστασιά μιας στοργικής αγκαλιάς ή τη γλυκιά αίσθηση του να ανήκεις κάπου, σε κάποιον που σε αγαπά.

Τώρα, ασφαλής στον χώρο φιλοξενίας μας, η ψυχή της λάμπει με απέραντη καλοσύνη. Είναι ένα πλάσμα γεμάτο αγάπη, που χαρίζει τρυφερότητα σε όλους όσους συναντά. Λατρεύει τους ανθρώπους, είναι ευγενική με τα άλλα σκυλιά και, το πιο συγκινητικό απ’ όλα, παίρνει πάντοτε υπό την προστασία της όλα τα κουταβάκια που φτάνουν σε εμάς. Τα φροντίζει και τα προστατεύει όπως δεν φρόντισε και δεν προστάτεψε κανείς την ίδια.

Η Μαστίχα πέρασε πάρα πολλά χρόνια περιμένοντας, ελπίζοντας, επιβιώνοντας. Δεν πρέπει να περιμένει άλλο. Αξίζει να περάσει τα τελευταία της χρόνια γνωρίζοντας τι σημαίνει να αγαπιέται, να αποκοιμιέται σε ένα ζεστό κρεβατάκι, να ακούει μια γλυκιά φωνή να της ψιθυρίζει ότι είναι επιτέλους ασφαλής. Και αγαπημένη. Δεν ζητάει πολλά: ένα ήσυχο σπίτι, μια συμπονετική καρδιά, μια ζεστή γωνιά όπου θα μπορεί να ξεκουραστεί.

Αν υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που μπορεί, που θέλει, που νιώθει, ας γίνει εκείνος που θα αλλάξει την μοίρα της. Ας γίνει αυτός που θα της προσφέρει ένα μέρος να κοιμηθεί το βράδυ, ξέροντας ότι είναι επιτέλους στο σπίτι της.

Ίσως να είσαι εσύ αυτός που θα της δείξει πως η αγάπη υπάρχει. Και πως αυτή τη φορά, είναι για εκείνη.

Και είναι για πάντα.