Η Μίτση βρέθηκε να κείτεται στον δρόμο σε ένα χωριό κοντά στο Λουτράκι, χτυπημένη από αυτοκίνητο και παράλυτη. Μεταφέρθηκε στην κλινική, και η κατάσταση φαινόταν τόσο δύσκολη, με την πιθανότητα ότι έπρεπε να της γίνει ευθανασία. Δεν μπορούσε να κινήσει τίποτα εκτός από το κεφάλι της. Αλλά η Μίτση δεν τα παράτησε. Πάλεψε γενναία, και εβδομάδα με την εβδομάδα, γινόταν όλο και πιο δυνατή. Το πνεύμα και η ανθεκτικότητά της ήταν πραγματικά εξαιρετικά. Άρχισε να περπατά ξανά και να κλαίει όσο βρισκόταν στον κτηνίατρο, όταν ήθελε να βγει βόλτα.

Δυστυχώς, το ατύχημά της, της άφησε μόνιμη νευρολογική βλάβη. Η Μίτση δεν μπορεί να ελέγξει πλήρως την ουροδόχο κύστη ή τα έντερά της. Μπορεί να ουρήσει όταν το νιώθει, αλλά συχνά υπάρχουν διαρροές όταν ξεκουράζεται. Όσον αφορά την αφόδευση, αυτό συμβαίνει μόνο όταν κοιμάται. Έχουμε μάθει να την αγαπάμε όπως είναι—υπέροχα ¨αρωματική¨ και γεμάτη ζωή.

Παρά τις δυσκολίες της, η Μίτση έχει μια απίστευτα γλυκιά και τρυφερή προσωπικότητα. Είναι φιλική με όλους—σκύλους, γάτες και ανθρώπους. Λαχταράει τα χάδια και τα φιλιά και είναι πάντα η πρώτη που τρέχει για φαγητό, πηδώντας χαρούμενα στον αέρα για να πιάσει λιχουδιές. Η Μίτση είναι επίσης αρνητική σε όλες τις μεσογειακές ασθένειες, κάτι που είναι τεράστια ανακούφιση. Ζυγίζει 18 κιλά.

Η υιοθεσία της Μίτσης δεν είναι εύκολη, αλλά αν έχετε την καρδιά και το θάρρος να την φροντίσετε, θα αποκτήσετε έναν απίστευτο, αγαπητό σύντροφο που θα είναι για πάντα ευγνώμον για την ευκαιρία να ζήσει μια ζωή γεμάτη αγάπη. Η καρδιά της Μίτσης είναι αγνή, και αξίζει μια παντοτινή οικογένεια που θα την δει για τον απίστευτο και μοναδικό χαρακτήρα της.