Ήταν μια συνηθισμένη Πέμπτη πρωί, πηγαίνοντας στη δουλειά χωρίς να περιμένω κάτι να συμβεί. Αλλά μόλις έφτασα στην πύλη, την είδα—ένα νέο σκυλάκι, αδύναμο, εξαντλημένο και φανερά σε άσχημη κατάσταση. Έτρεξε πίσω από το αυτοκίνητό μου και με ακολούθησε μέχρι το γραφείο μου. Της έβαλα λίγο φαγητό και νερό, ελπίζοντας να βρει το δρόμο της για το σπίτι, αλλά αντί γι’ αυτό πέρασε όλη τη μέρα εκεί, ξαπλωμένη ήρεμα. Την επόμενη μέρα, ήταν ακόμα εκεί, έξω από το γραφείο μου. Δεν φαινόταν καθόλου ενεργητική και ήταν ξεκάθαρο ότι δεν είχε σκοπό να φύγει. Εκεί κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να την αφήσω. Την πήρα μαζί μου.

Μετά από μια επίσκεψη στον κτηνίατρο, ανακαλύψαμε ότι είχε ερλίχια και λεϊσμανίαση—δύο σοβαρές ασθένειες που απαιτούσαν άμεση φροντίδα. Πήγε για φιλοξενία στην υπέροχη Ελένη, και με τον καιρό, την ανάλογη φροντίδα και πολλή αγάπη, άρχισε να αναρρώνει. Ενάμιση μήνα αργότερα, είναι μια εντελώς διαφορετική σκυλίτσα—ευτυχισμένη, γεμάτη ζωή και παιχνιδιάρα. Ανακάλυψε και πάλι τη χαρά της ζωής!

Η Τάγια σε λίγο καιρό θα στειρωθεί και θα είναι έτοιμη να βρει την παντοτινή της οικογένεια. Το μόνο που χρειάζεται πλέον, είναι να παίρνει καθημερινά την Αλλοπουρινόλη και το Λεισγκάρντ κάθε τέσσερις μήνες. Κατά τα άλλα, είναι υγιής και γεμάτη ζωή. Είναι 26 κιλά.

Αυτό το υπέροχο πλάσμα έχει περάσει τόσα πολλά, και έχει ξεπεράσει κάθε εμπόδιο. Αξίζει περισσότερο από ποτέ μια δεύτερη ευκαιρία, και μία οικογένεια που θα την αγαπήσει για πάντα. Μπορεί να είσαι εσύ αυτός ή αυτή, που θα τη βοηθήσεις να βρει το μέρος όπου ανήκει;